Please, sign the petition.
Pétition à signer, merci.
Thank you !
Please, sign the petition.
Pétition à signer, merci.
Thank you !
http://chng.it/6SKz2ccq
to
and / or this other petition ( original in pol. below )
Artur S
directs his petition to:
President Andrzej Duda,
biuroprasowe [at] prezydent.pl
Prime Minister Mateusz Morawiecki,
bprm@kprm.gov.pl
@MorawieckiM
Minister of Foreign Affairs
Jacek Czaputowicz
press @ msz.gov.pl
among others
https://secure.avaaz.org/pl/community_petitions/Prezydent_Andrzej_Duda_Stop_kryminalizacji_Jakuba_Skrzypskiego_Apel_do_polskich_wladz_o_dzialania/details/?fbclid=IwAR2xX8kxQ8rJipAv905jaL1sW9CP_P5k7fVZOb5ftw0X-NoQ6_RDhspqELE
biuroprasowe [at] prezydent.pl
Prime Minister Mateusz Morawiecki,
bprm@kprm.gov.pl
@MorawieckiM
Minister of Foreign Affairs
Jacek Czaputowicz
press @ msz.gov.pl
among others
https://secure.avaaz.org/pl/community_petitions/Prezydent_Andrzej_Duda_Stop_kryminalizacji_Jakuba_Skrzypskiego_Apel_do_polskich_wladz_o_dzialania/details/?fbclid=IwAR2xX8kxQ8rJipAv905jaL1sW9CP_P5k7fVZOb5ftw0X-NoQ6_RDhspqELE
On May 2, 2019, a regional court in the Jayawijaya regency in the Indonesian province of Papua sentenced Pole Jakub Skrzypski and West Papuan Simon Magal to 5 and 4 years imprisonment, respectively. The hearing was unprecedented. For the first time, a foreigner was accused of treason on the basis of art. 106 of the Indonesian Criminal Code (KUHP). According to the statement of the Ministry of Foreign Affairs spokesman during his visit to Indonesia, Polish Foreign Minister Jacek Czaputowicz asked Indonesian Foreign Minister Ms. Retno Marsudi for an honest law process. However, everything indicates that at no stage of the proceedings, neither a fair trial was provided to the Pole nor diligence was taken in the combination of evidence and accusations against the accused. In the first weeks after stopping Skrzypski, the Indonesian police officers engaged in a media campaign for the Pole assigning him in the national and global media as a "dealer of arms and ammunition", "professional military trainer" (Ahmad Mustofa Kamal, Fernando Sanches Napitupulu, Martuani Sormin), and even "the person delivering food to the parish guerrillas in the mountains, valleys and forests" (Dedi Prasetyo). All this on the basis of photos taken on the shooting range in Switzerland, travel photos and a loose conversation on the social communicator with Australian Simon Simon, nephew Yosephy Alomang, a well-known activist for environmental and economic rights in Western Papua, awarded the Goldman Environmental Award Prize.
From September 2018, in the Indonesian media, the Polish Embassy was presented in a bad light by a high-level officer, police chief in Papua, Martuani Sormina, who - as is clear from his public statements - introduced Polish diplomatic missions into confusion, thanks to which initially the Indonesian police alone she appointed a defender for Jakub Skrzypski (Chairula Fahru Siregara, whose impartiality was questionable), isolating him effectively for the next weeks from the outside world. Is it credible to act in which the authorities collecting evidence against the accused and indicting him, appoint him a lawyer? Only the determination of the legal group Mrs. Latifah Anum Siregar from the Alliance for Democracy in Papua (ALDP) and the Institute of Legal Assistance in Jakarta (LBH Jakarta), to the surprise of the Indonesian law enforcement agencies, led to the effective dismissal of Ch.F. Siregara and contact the accused Pole with a reliable legal team supported by his family members. Problems with isolation, however, accompanied J. Skrzypski at every subsequent stage of his imprisonment. For example, J. Skrzypski was able to make telephone calls with the consul by carrying out a hunger strike.
For the legal team of Latifah Anum Siregar, who was involved in the trial of Areka Wanimbo, directly related to the detention of two French journalists in 2014, V. Bourrat and T. Dandois, it was clear that the accumulated burden of proof does not allow such a heavy caliber accusations. All complaints and expert opinions submitted by Jakub Skrzypski's legal team at various stages of the trial were ignored by the judges panel of Messrs. Yajida, Naibaho and Siagiana, who did not stick to Indonesian legal standards and adapted the trial line to the prosecutor, Ms Febianka Wilma Sorbu. There are clear indications that the prosecutor's office in Papua has been working in this matter under strong pressure or even under the dictation of the direct orders of the Prosecutor General of Indonesia, Mr Muhammad Prasetyo.
In addition, during the hearing no Polish or French interpreter was provided to the Pole, which he uses fluently. The appointed English interpreter dealt with the role of the translator in an unsatisfactory manner, so that not everything that was happening in the courtroom was clearly clear to the accused Pole.
Communication problems (if not premeditated activities) that could distort the subject of the hearing prove inconsistencies in the court record. Jakub Skrzypski found there distortions concerning his response. In places where he denied the witness's testimony, there is a statement confirming his version. The case is so controversial that this issue concerns Edward Wandik, the person who partially accompanied Jakub Skrzypski during the trip, was detained along with the Pole and attributed the same burden of guilt. During the investigation, E. Wandik was suddenly released from prison and appeared in the courtroom as a police officer. There is a serious suspicion that E. Wandik did not give these testimonies entirely of his own volition. He might have fallen victim to intimidation and extortion or become a party to trading buying his freedom in exchange for accusing a foreigner, according to the line of law enforcement. This would confirm that from the beginning the Pole was assigned the role of a figurehead who was to be sentenced to a long prison sentence as part of the demonstration process.
The role of another witness of the Indonesian prosecutor's office, Lidai Salman Fakaubun, was also very puzzling. She was one of the people giving Jakub accommodation during his journey and which a few days after the Pole was arrested, which was later also read in the courtroom during the hearing, During the author's search of things belonging to her guest, he found evidence (brochures about his involvement in importing weapons from Poland - in the presumption of knowledge of the Polish government, because only he and a small group of armaments companies have the power to take part in international trade). Such sensational suggestions served as the basis for the imprisonment and conviction of a Pole.
What is the role of this demonstration process based on circumstantial evidence? It is highly probable that Jakub Skrzypski, Embassy and Consulate of the Republic of Poland in Jakarta, and finally the Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Poland, have been involved in internal and foreign staging of Indonesian law enforcement (or even government) aimed at suppressing the independence movement of Western Papua, as well as punishing environments that have violated private interests in Indonesia through their activities carried out in accordance with the International Civic and Political Rights Package (MPPOiP / ICCPR). The last thesis confirms the entanglement in the case of Simon Magal, whose clan (Amungme people) is the heir to the territory where one of the world's largest open-pit gold and copper mines operates, Freeport PT Indonesia, and a related person, Yoseph Alomang,
The first thesis, namely the deliberate criminalization of the Pole as a demonstration element, public suppression of the independence movement in Papua West confirms the fact that this is the first example of such a long sentence in West Papua on charges of treason, for a person who has not committed violence or not she participated in the act of violence. Even people demonstrating independence emblems and publicly announcing the separation of Western Papua from Indonesia (eg Forkorus Yaboisembut, Edison Waromi) heard in 2012 sentences of less than four years imprisonment. Long sentences of imprisonment for Skrzypski and Magal are therefore part of a spectacle taking place outside of Indonesia's international and national law, whose task is to scare off all entities from attempts to raise the slogans related to the independence of the easternmost region of Indonesia. The problem is that the Pole did not actually raise such slogans. During his travels, he became acquainted with tourist, cultural, religious and historical places visiting both the graves of the pro-Indonesian nationalists in Papua (Silas Papare) and the objects and graves of the Propapuasian spokesmen, the National Committee of Western Papua (KNPB), with whom Jakub had contact, is an unregistered non-violent group operating in officially designated seats, and its members were not sought after by the Indonesian police. Jakub Skrzypski's journey was completely legal. He traveled regularly to Indonesia for 12 years. He is personally connected with this country, he has close ties there and, as Witold Repetowicz first reported in public, he is connected with Indonesia by family relations (child, grave of a loved one). The variety of places he visited in Indonesia and other countries is also related to collecting materials for a travel book in Southeast Asia, as well as taking pictures for a historical book.
It is worth noting that until now all foreigners suspected of illegal journalistic activity or seeking contacts with independence activists in Western Papua were either automatically expelled from Indonesia or sentenced to symbolic custodial sentences, eg for violation of immigration law, such as pp . Dandois and Bourrat (2.5 months in prison). It is hard not to notice in this situation that Jakub Skrzypski, and in a certain context also the authority of the Polish state, were embroiled in a show-breaking legal spectacle that had nothing to do with the actual application of law as such. Despite the much greater activity in Indonesia of tourists and journalists from Australia, the United Kingdom, the United States and France, the local justice system never, and certainly not after a period of democratic reforms, he did not apply such crude measures to the citizens of these countries in the context of the political status of Western Papua. This is probably because Indonesian decision-making factors have so far recognized these countries as particularly sensitive diplomatically and important for Indonesia's international relations. Meanwhile, Jakub Skrzypski and Poland, as such, were considered less serious on the list of foreign priorities, so the traveler of Polish nationality was considered the right scapegoat for the trial directed to the international community and for internal use. This is mirrored by the words of the high Indonesian official on migration in Papua, Imam Setiawan, who a few days after stopping Skrzypski suggested that that the Pole is a spy or agent conducting paid intelligence activities for a foreign country. At the same time, he emphasized that he did not work for Poland because "our country has no Polish interests, those who have interests are Australia, America and Great Britain". In a word, Poland is not interested in Indonesia, especially Papua, and those countries do. Therefore, it remains to us that the Pole, as a representative of the countries of Eastern Europe, was considered as the target of lesser risk for Indonesian interests.
In view of the above facts and the remarks that despite the assurances of the Indonesian Ministry of Foreign Affairs, Poles are not assured of a fair trial, we appeal to the President of the Republic of Poland Mr. Andrzej Duda, the Prime Minister of Poland Mr. Mateusz Morawiecki, and to the Minister of Foreign Affairs of the Republic of Poland Jacek Czaputowicz for immediate and immediate action political, diplomatic and legal issues aimed at freeing Jakub Skrzypski and ending the ongoing gehenna of our citizen.We consider the program's direction articulated in 2019 by the President of the Republic of Poland, Andrzej Duda, during his speech on the Constitution Day on May 3: "I would like us to be such a state that our citizen, wherever he is in the world, can be sure that Poland will always argue for him. Such a state is a strong state. We need such a state, the creators of the Constitution of May 3 were dreaming about such a state. "
Bearing in mind our call and appeal, we draw attention to the important instruments and premises that justify your actions in this matter:
1. Please take a more intensive and adequate effort to confirm that the situation of the Pole remains your priority through high-level talks as well as visits by representatives of the Polish government in Indonesia and West Papua. In Tomasz Augustyniak's article for Tygodnik Powszechny, one of the diplomats points out the lack of physical presence in the courtroom during Skrzypski's hearings of representatives of the Polish government, which could have given the impression among Indonesian decision-makers that the Polish side is not interested in the outcome of the trial.
2. Bearing in mind all the mentioned inaccuracies and high probability of the demonstration process occurring, as well as breaking the law for political purposes in Indonesia, we appeal for their explanation of the President of the Republic of Poland Mr. Andrzej Duda, the Prime Minister of Poland Mr. Mateusz Morawiecki and representatives of the Ministry of Foreign Affairs together with Mr. Jacek Czaputowicz. So far, we have not recorded any public activities in this area, the Polish Ambassador to Indonesia, Beata Stoczyńska. In the light of the presented inaccuracies, the request of the Minister of Foreign Affairs, Jacek Czaputowicz, addressed to his Indonesian counterpart, to conduct a fair trial, was not treated properly, and the assurances given to him were declarative. Please start talks and dialogue at every possible level:
3. The prison conditions in which Jakub Skrzypski resides, as well as his inmates in Wamena or Jayapura, leave much to be desired not only in terms of sanitation, but also in terms of ensuring security. Do you have absolute certainty that the health and life of a Polish citizen is not threatened and all fundamental human rights issues will be respected?Torture, also using electric current, is a recurrent practice in Indonesian prisons, confirmed by organizations affiliated to the UN, such as Franciscans International. At the end of April 2019, Indonesian officers tortured a group of prisoners accused of attempting to escape from the Abepura prison in Papua. Two of them, Maikel Ilinmaton and Selyus Logo, died as a result of injuries. Transfer of the accused to a prison in western Indonesia, which - as T. Augustyniak informs - want to sue Polish diplomats, does not guarantee security. Recently, a recording leaked, published among others in the Australian media, illustrating the abuse and beating prisoners by Indonesian officers from the prison on the island of Nusakambangan in the Java region.
4. If you believe that conventional tools of bilateral diplomatic and intergovernmental influence limit activities on this platform, we draw your attention and ask you to implement all other possible impacts. We would like to draw your attention to the fact that already in September 2018 a representative of Vanuatu at the UN Mr. Noah Kouback, during a meeting of the working group on arbitrary detentions and forced disappearances at the UN, questioned the justification and reasons for detaining Jakub Skrzypski and Simon Magal. Pacific countries, such as the Solomon Islands, Vanuatu, Nauru, the Republic of Marshall Islands and the Kingdom of Tonga, with an immensely less powerful international influence than Poland, made remarks about law and human rights in Indonesia and West Papua, also during the annual sessions of the UN General Assembly.
5. The mutual announcements of Polish and Indonesian diplomacy confirm the growing importance of bilateral economic, trade and investment relations as well as scientific and cultural exchange. These statements seem to lie to the suggestions of the Indonesian head of migration in Jayapura that "Poland is not interested in Indonesia." Last year Polish diplomacy got involved in the ceremonial welcome of the "Dar Młodzieży" ship in Jakarta as part of a great cruise celebrating the 100th anniversary of regaining independence. On the other hand, the Indonesian side confirms the importance of Poland as an important point for its economic interests in Europe, which manifested itself in the opening of a direct air connection on the Warsaw-Jakarta line.
An important element of this interest is the process of deploying Indonesian employees in the employee sector in Poland. During last year's October visit to Indonesia, Deputy Minister of Maritime Economy and Inland Waterway Transport, Mrs. Anna Moskwa, and Polish Ambassador, Mrs Beata Stoczyńska, met with Mr. Nusron Wahid and Mr. Tatang Buda Utama Razak from BNP2TKI (Office for Protection and Employment of Indonesian Workers Abroad) ). According to Indonesian publications, an agreement was signed on the employment opportunities of Indonesian employees in Poland (shipbuilding and fisheries). In turn in December 2018, the delegation of BNP2TKI headed by TBU Razak visited Poland. During the visit, she identified 2545 jobs in the manufacturing sector, 195 in construction,
If all these aspects are not coincidental, and thus the significance of Indonesian-Polish relations increases, the Polish and Indonesian government should be interested in explaining and removing all doubts as to the use of equal measures in the mutual approach. The use of a Polish citizen as a figurehead in the circumstantial and political process, not only shows that the Indonesian partners treat the Polish side as less sensitive than other countries of the western cultural circle, but also a second category partner on which concessions can be enforced. Putting Jakub Skrzypski in court as the first foreigner accused of "betrayal" in Indonesia, and then sentencing him to a long-term sentence, for the next years will always be able to provoke retaliation not only in mutual relations, but also due to the security of Indonesian citizens living and studying in Poland. The intensification of animosities against the background of migration crises across Europe has resulted in increased violence against foreigners in recent years. If such animosities intensify, in the context of global phenomena - in the face of remaining in court, if not judicial "justice as such", the case of Skrzypski held in jail in Indonesia - may result in unjustified and unlawful acts of aggression against Indonesian citizens in Poland by those members of the Polish society who, emotionally reacting, will lose objective premises of personal responsibility and will look for those guilty under "collective responsibility". The intensification of animosities against the background of migration crises across Europe has resulted in increased violence against foreigners in recent years. If such animosities intensify, in the context of global phenomena - in the face of remaining in court, if not judicial "justice as such", the case of Skrzypski held in jail in Indonesia - may result in unjustified and unlawful acts of aggression against Indonesian citizens in Poland by those members of the Polish society who, emotionally reacting, will lose objective premises of personal responsibility and will look for those guilty under "collective responsibility". The intensification of animosities against the background of migration crises across Europe has resulted in increased violence against foreigners in recent years. If such animosities intensify, in the context of global phenomena - in the face of remaining in court, if not judicial "justice as such", the case of Skrzypski held in jail in Indonesia - may result in unjustified and unlawful acts of aggression against Indonesian citizens in Poland by those members of the Polish society who, emotionally reacting, will lose objective premises of personal responsibility and will look for those guilty under "collective responsibility".
6. At the same time, we draw your attention to the fact that the detention and accusation of Jakub Skrzypski in Indonesia is not the first case of Poland's joining illegal trade in ammunition in Indonesia to meet political and propaganda needs. In August 2015, after a fully legal demonstration took place at the Indonesian Embassy in Poland, attended by Polish citizens and a group of Western Papuan, directly related to the murdered in 1984 by Indonesian special forces, West-Pomeranian anthropologist and musician Arnold Apem, Indonesian diplomats and politicians organized a controversial press conference in Jakarta, during which this legal protest was combined with the fact of revealing at the Jakarta airport attempts to smuggle nearly 3,000 pieces of ammunition. The conference was convened as a result of direct communication between the Ambassador of Indonesia in Poland, Mr. Peter F. Gontha, and also Mr. Tant Yahyą, who conveyed these sensational messages to the Indonesian press. Tant Yahya then took the post of Ambassador of Indonesia to New Zealand. In conclusion, this case shows that the accusation of arms and ammunition trade is a repetitive strategy of Indonesian diplomats and political activists, carried out for public use.
Bearing in mind all the comments made in the content of this petition illustrating violations of basic investigative and legal procedures, serious doubts about transparency of court proceedings resulting in long-term prison sentence in Indonesia for Jakub Skrzypski, and the accompanying political background that may also constitute a form of political revenge, we ask for immediate action at the level of bilateral relations with Indonesia, as well as in the international field in the presented or wider scope, actions aimed at immediate release of the Pole or subjecting his case to international arbitration. Your efforts and actions in this matter will be monitored on an ongoing basis.
From September 2018, in the Indonesian media, the Polish Embassy was presented in a bad light by a high-level officer, police chief in Papua, Martuani Sormina, who - as is clear from his public statements - introduced Polish diplomatic missions into confusion, thanks to which initially the Indonesian police alone she appointed a defender for Jakub Skrzypski (Chairula Fahru Siregara, whose impartiality was questionable), isolating him effectively for the next weeks from the outside world. Is it credible to act in which the authorities collecting evidence against the accused and indicting him, appoint him a lawyer? Only the determination of the legal group Mrs. Latifah Anum Siregar from the Alliance for Democracy in Papua (ALDP) and the Institute of Legal Assistance in Jakarta (LBH Jakarta), to the surprise of the Indonesian law enforcement agencies, led to the effective dismissal of Ch.F. Siregara and contact the accused Pole with a reliable legal team supported by his family members. Problems with isolation, however, accompanied J. Skrzypski at every subsequent stage of his imprisonment. For example, J. Skrzypski was able to make telephone calls with the consul by carrying out a hunger strike.
For the legal team of Latifah Anum Siregar, who was involved in the trial of Areka Wanimbo, directly related to the detention of two French journalists in 2014, V. Bourrat and T. Dandois, it was clear that the accumulated burden of proof does not allow such a heavy caliber accusations. All complaints and expert opinions submitted by Jakub Skrzypski's legal team at various stages of the trial were ignored by the judges panel of Messrs. Yajida, Naibaho and Siagiana, who did not stick to Indonesian legal standards and adapted the trial line to the prosecutor, Ms Febianka Wilma Sorbu. There are clear indications that the prosecutor's office in Papua has been working in this matter under strong pressure or even under the dictation of the direct orders of the Prosecutor General of Indonesia, Mr Muhammad Prasetyo.
In addition, during the hearing no Polish or French interpreter was provided to the Pole, which he uses fluently. The appointed English interpreter dealt with the role of the translator in an unsatisfactory manner, so that not everything that was happening in the courtroom was clearly clear to the accused Pole.
Communication problems (if not premeditated activities) that could distort the subject of the hearing prove inconsistencies in the court record. Jakub Skrzypski found there distortions concerning his response. In places where he denied the witness's testimony, there is a statement confirming his version. The case is so controversial that this issue concerns Edward Wandik, the person who partially accompanied Jakub Skrzypski during the trip, was detained along with the Pole and attributed the same burden of guilt. During the investigation, E. Wandik was suddenly released from prison and appeared in the courtroom as a police officer. There is a serious suspicion that E. Wandik did not give these testimonies entirely of his own volition. He might have fallen victim to intimidation and extortion or become a party to trading buying his freedom in exchange for accusing a foreigner, according to the line of law enforcement. This would confirm that from the beginning the Pole was assigned the role of a figurehead who was to be sentenced to a long prison sentence as part of the demonstration process.
The role of another witness of the Indonesian prosecutor's office, Lidai Salman Fakaubun, was also very puzzling. She was one of the people giving Jakub accommodation during his journey and which a few days after the Pole was arrested, which was later also read in the courtroom during the hearing, During the author's search of things belonging to her guest, he found evidence (brochures about his involvement in importing weapons from Poland - in the presumption of knowledge of the Polish government, because only he and a small group of armaments companies have the power to take part in international trade). Such sensational suggestions served as the basis for the imprisonment and conviction of a Pole.
What is the role of this demonstration process based on circumstantial evidence? It is highly probable that Jakub Skrzypski, Embassy and Consulate of the Republic of Poland in Jakarta, and finally the Ministry of Foreign Affairs of the Republic of Poland, have been involved in internal and foreign staging of Indonesian law enforcement (or even government) aimed at suppressing the independence movement of Western Papua, as well as punishing environments that have violated private interests in Indonesia through their activities carried out in accordance with the International Civic and Political Rights Package (MPPOiP / ICCPR). The last thesis confirms the entanglement in the case of Simon Magal, whose clan (Amungme people) is the heir to the territory where one of the world's largest open-pit gold and copper mines operates, Freeport PT Indonesia, and a related person, Yoseph Alomang,
The first thesis, namely the deliberate criminalization of the Pole as a demonstration element, public suppression of the independence movement in Papua West confirms the fact that this is the first example of such a long sentence in West Papua on charges of treason, for a person who has not committed violence or not she participated in the act of violence. Even people demonstrating independence emblems and publicly announcing the separation of Western Papua from Indonesia (eg Forkorus Yaboisembut, Edison Waromi) heard in 2012 sentences of less than four years imprisonment. Long sentences of imprisonment for Skrzypski and Magal are therefore part of a spectacle taking place outside of Indonesia's international and national law, whose task is to scare off all entities from attempts to raise the slogans related to the independence of the easternmost region of Indonesia. The problem is that the Pole did not actually raise such slogans. During his travels, he became acquainted with tourist, cultural, religious and historical places visiting both the graves of the pro-Indonesian nationalists in Papua (Silas Papare) and the objects and graves of the Propapuasian spokesmen, the National Committee of Western Papua (KNPB), with whom Jakub had contact, is an unregistered non-violent group operating in officially designated seats, and its members were not sought after by the Indonesian police. Jakub Skrzypski's journey was completely legal. He traveled regularly to Indonesia for 12 years. He is personally connected with this country, he has close ties there and, as Witold Repetowicz first reported in public, he is connected with Indonesia by family relations (child, grave of a loved one). The variety of places he visited in Indonesia and other countries is also related to collecting materials for a travel book in Southeast Asia, as well as taking pictures for a historical book.
It is worth noting that until now all foreigners suspected of illegal journalistic activity or seeking contacts with independence activists in Western Papua were either automatically expelled from Indonesia or sentenced to symbolic custodial sentences, eg for violation of immigration law, such as pp . Dandois and Bourrat (2.5 months in prison). It is hard not to notice in this situation that Jakub Skrzypski, and in a certain context also the authority of the Polish state, were embroiled in a show-breaking legal spectacle that had nothing to do with the actual application of law as such. Despite the much greater activity in Indonesia of tourists and journalists from Australia, the United Kingdom, the United States and France, the local justice system never, and certainly not after a period of democratic reforms, he did not apply such crude measures to the citizens of these countries in the context of the political status of Western Papua. This is probably because Indonesian decision-making factors have so far recognized these countries as particularly sensitive diplomatically and important for Indonesia's international relations. Meanwhile, Jakub Skrzypski and Poland, as such, were considered less serious on the list of foreign priorities, so the traveler of Polish nationality was considered the right scapegoat for the trial directed to the international community and for internal use. This is mirrored by the words of the high Indonesian official on migration in Papua, Imam Setiawan, who a few days after stopping Skrzypski suggested that that the Pole is a spy or agent conducting paid intelligence activities for a foreign country. At the same time, he emphasized that he did not work for Poland because "our country has no Polish interests, those who have interests are Australia, America and Great Britain". In a word, Poland is not interested in Indonesia, especially Papua, and those countries do. Therefore, it remains to us that the Pole, as a representative of the countries of Eastern Europe, was considered as the target of lesser risk for Indonesian interests.
In view of the above facts and the remarks that despite the assurances of the Indonesian Ministry of Foreign Affairs, Poles are not assured of a fair trial, we appeal to the President of the Republic of Poland Mr. Andrzej Duda, the Prime Minister of Poland Mr. Mateusz Morawiecki, and to the Minister of Foreign Affairs of the Republic of Poland Jacek Czaputowicz for immediate and immediate action political, diplomatic and legal issues aimed at freeing Jakub Skrzypski and ending the ongoing gehenna of our citizen.We consider the program's direction articulated in 2019 by the President of the Republic of Poland, Andrzej Duda, during his speech on the Constitution Day on May 3: "I would like us to be such a state that our citizen, wherever he is in the world, can be sure that Poland will always argue for him. Such a state is a strong state. We need such a state, the creators of the Constitution of May 3 were dreaming about such a state. "
Bearing in mind our call and appeal, we draw attention to the important instruments and premises that justify your actions in this matter:
1. Please take a more intensive and adequate effort to confirm that the situation of the Pole remains your priority through high-level talks as well as visits by representatives of the Polish government in Indonesia and West Papua. In Tomasz Augustyniak's article for Tygodnik Powszechny, one of the diplomats points out the lack of physical presence in the courtroom during Skrzypski's hearings of representatives of the Polish government, which could have given the impression among Indonesian decision-makers that the Polish side is not interested in the outcome of the trial.
2. Bearing in mind all the mentioned inaccuracies and high probability of the demonstration process occurring, as well as breaking the law for political purposes in Indonesia, we appeal for their explanation of the President of the Republic of Poland Mr. Andrzej Duda, the Prime Minister of Poland Mr. Mateusz Morawiecki and representatives of the Ministry of Foreign Affairs together with Mr. Jacek Czaputowicz. So far, we have not recorded any public activities in this area, the Polish Ambassador to Indonesia, Beata Stoczyńska. In the light of the presented inaccuracies, the request of the Minister of Foreign Affairs, Jacek Czaputowicz, addressed to his Indonesian counterpart, to conduct a fair trial, was not treated properly, and the assurances given to him were declarative. Please start talks and dialogue at every possible level:
3. The prison conditions in which Jakub Skrzypski resides, as well as his inmates in Wamena or Jayapura, leave much to be desired not only in terms of sanitation, but also in terms of ensuring security. Do you have absolute certainty that the health and life of a Polish citizen is not threatened and all fundamental human rights issues will be respected?Torture, also using electric current, is a recurrent practice in Indonesian prisons, confirmed by organizations affiliated to the UN, such as Franciscans International. At the end of April 2019, Indonesian officers tortured a group of prisoners accused of attempting to escape from the Abepura prison in Papua. Two of them, Maikel Ilinmaton and Selyus Logo, died as a result of injuries. Transfer of the accused to a prison in western Indonesia, which - as T. Augustyniak informs - want to sue Polish diplomats, does not guarantee security. Recently, a recording leaked, published among others in the Australian media, illustrating the abuse and beating prisoners by Indonesian officers from the prison on the island of Nusakambangan in the Java region.
4. If you believe that conventional tools of bilateral diplomatic and intergovernmental influence limit activities on this platform, we draw your attention and ask you to implement all other possible impacts. We would like to draw your attention to the fact that already in September 2018 a representative of Vanuatu at the UN Mr. Noah Kouback, during a meeting of the working group on arbitrary detentions and forced disappearances at the UN, questioned the justification and reasons for detaining Jakub Skrzypski and Simon Magal. Pacific countries, such as the Solomon Islands, Vanuatu, Nauru, the Republic of Marshall Islands and the Kingdom of Tonga, with an immensely less powerful international influence than Poland, made remarks about law and human rights in Indonesia and West Papua, also during the annual sessions of the UN General Assembly.
5. The mutual announcements of Polish and Indonesian diplomacy confirm the growing importance of bilateral economic, trade and investment relations as well as scientific and cultural exchange. These statements seem to lie to the suggestions of the Indonesian head of migration in Jayapura that "Poland is not interested in Indonesia." Last year Polish diplomacy got involved in the ceremonial welcome of the "Dar Młodzieży" ship in Jakarta as part of a great cruise celebrating the 100th anniversary of regaining independence. On the other hand, the Indonesian side confirms the importance of Poland as an important point for its economic interests in Europe, which manifested itself in the opening of a direct air connection on the Warsaw-Jakarta line.
An important element of this interest is the process of deploying Indonesian employees in the employee sector in Poland. During last year's October visit to Indonesia, Deputy Minister of Maritime Economy and Inland Waterway Transport, Mrs. Anna Moskwa, and Polish Ambassador, Mrs Beata Stoczyńska, met with Mr. Nusron Wahid and Mr. Tatang Buda Utama Razak from BNP2TKI (Office for Protection and Employment of Indonesian Workers Abroad) ). According to Indonesian publications, an agreement was signed on the employment opportunities of Indonesian employees in Poland (shipbuilding and fisheries). In turn in December 2018, the delegation of BNP2TKI headed by TBU Razak visited Poland. During the visit, she identified 2545 jobs in the manufacturing sector, 195 in construction,
If all these aspects are not coincidental, and thus the significance of Indonesian-Polish relations increases, the Polish and Indonesian government should be interested in explaining and removing all doubts as to the use of equal measures in the mutual approach. The use of a Polish citizen as a figurehead in the circumstantial and political process, not only shows that the Indonesian partners treat the Polish side as less sensitive than other countries of the western cultural circle, but also a second category partner on which concessions can be enforced. Putting Jakub Skrzypski in court as the first foreigner accused of "betrayal" in Indonesia, and then sentencing him to a long-term sentence, for the next years will always be able to provoke retaliation not only in mutual relations, but also due to the security of Indonesian citizens living and studying in Poland. The intensification of animosities against the background of migration crises across Europe has resulted in increased violence against foreigners in recent years. If such animosities intensify, in the context of global phenomena - in the face of remaining in court, if not judicial "justice as such", the case of Skrzypski held in jail in Indonesia - may result in unjustified and unlawful acts of aggression against Indonesian citizens in Poland by those members of the Polish society who, emotionally reacting, will lose objective premises of personal responsibility and will look for those guilty under "collective responsibility". The intensification of animosities against the background of migration crises across Europe has resulted in increased violence against foreigners in recent years. If such animosities intensify, in the context of global phenomena - in the face of remaining in court, if not judicial "justice as such", the case of Skrzypski held in jail in Indonesia - may result in unjustified and unlawful acts of aggression against Indonesian citizens in Poland by those members of the Polish society who, emotionally reacting, will lose objective premises of personal responsibility and will look for those guilty under "collective responsibility". The intensification of animosities against the background of migration crises across Europe has resulted in increased violence against foreigners in recent years. If such animosities intensify, in the context of global phenomena - in the face of remaining in court, if not judicial "justice as such", the case of Skrzypski held in jail in Indonesia - may result in unjustified and unlawful acts of aggression against Indonesian citizens in Poland by those members of the Polish society who, emotionally reacting, will lose objective premises of personal responsibility and will look for those guilty under "collective responsibility".
6. At the same time, we draw your attention to the fact that the detention and accusation of Jakub Skrzypski in Indonesia is not the first case of Poland's joining illegal trade in ammunition in Indonesia to meet political and propaganda needs. In August 2015, after a fully legal demonstration took place at the Indonesian Embassy in Poland, attended by Polish citizens and a group of Western Papuan, directly related to the murdered in 1984 by Indonesian special forces, West-Pomeranian anthropologist and musician Arnold Apem, Indonesian diplomats and politicians organized a controversial press conference in Jakarta, during which this legal protest was combined with the fact of revealing at the Jakarta airport attempts to smuggle nearly 3,000 pieces of ammunition. The conference was convened as a result of direct communication between the Ambassador of Indonesia in Poland, Mr. Peter F. Gontha, and also Mr. Tant Yahyą, who conveyed these sensational messages to the Indonesian press. Tant Yahya then took the post of Ambassador of Indonesia to New Zealand. In conclusion, this case shows that the accusation of arms and ammunition trade is a repetitive strategy of Indonesian diplomats and political activists, carried out for public use.
Bearing in mind all the comments made in the content of this petition illustrating violations of basic investigative and legal procedures, serious doubts about transparency of court proceedings resulting in long-term prison sentence in Indonesia for Jakub Skrzypski, and the accompanying political background that may also constitute a form of political revenge, we ask for immediate action at the level of bilateral relations with Indonesia, as well as in the international field in the presented or wider scope, actions aimed at immediate release of the Pole or subjecting his case to international arbitration. Your efforts and actions in this matter will be monitored on an ongoing basis.
Please, sign the petition.
Pétition à signer, merci.
Thank you !
http://chng.it/6SKz2ccq
Pétition pour notamment L.L. E.E.:
Le président Andrzej Duda,
le Premier ministre Mateusz Morawiecki,
le Ministre des Affaires étrangères Jacek Czaputowicz
le Premier ministre Mateusz Morawiecki,
le Ministre des Affaires étrangères Jacek Czaputowicz
Le 2 mai 2019, un tribunal régional de Jayawijaya, dans la province indonésienne de Papouasie, a condamné le Polonais Jakob Skrzypski et le Papou occidental Simon Magal à respectivement 5 et 4 ans d'emprisonnement. L'audience était sans précédent. Pour la première fois, un étranger a été accusé de trahison pour art. 106 du Code pénal indonésien (KUHP). Selon la déclaration du porte-parole du ministère des Affaires étrangères au cours de sa visite en Indonésie, le ministre polonais des Affaires étrangères, Jacek Czaputowicz, a demandé à la ministre indonésienne des Affaires étrangères, Mme Retno Marsudi, de mener une procédure judiciaire honnête. Cependant, tout indique que, à aucun stade de la procédure, ni un procès équitable n'a été offert au Polonais ni aucune diligence n'a été prise dans la combinaison de preuves et d'accusations portées contre l'accusé. Dans les premières semaines qui ont suivi l’arrêt de Skrzypski, les policiers indonésiens se sont engagés dans une campagne médiatique en faveur du Polonais, le désignant dans les médias nationaux et mondiaux comme "trafiquant d'armes et de munitions", "entraîneur militaire professionnel" (Ahmad Mustofa Kamal, Fernando Sanches Napitupulu, Martuani Sormin), et même "la personne livrant de la nourriture aux guérilleros de la paroisse dans les montagnes, les vallées et les forêts" (Dedi Prasetyo). Tout cela à partir de photos prises sur le champ de tir en Suisse, de photos de voyage et d'une conversation informelle sur le communicateur social avec l'Australien Simon Simon, neveu Yosephy Alomang, militant réputé pour les droits environnementaux et économiques en Papouasie occidentale, récompensé par le Goldman Environmental Award prix.
À partir de septembre 2018, dans les médias indonésiens, l'ambassade de Pologne a été mal présentée par un officier de haut rang, le chef de la police en Papouasie, Martuani Sormina, qui - comme il ressort de ses déclarations publiques - a semé la confusion dans les missions diplomatiques polonaises, grâce à laquelle la police indonésienne seule elle a nommé un défenseur pour Jakub Skrzypski (Chairula Fahru Siregara, dont l'impartialité était discutable), l'isolant efficacement des prochaines semaines du monde extérieur. Est-il crédible d’agir de manière à ce que les autorités qui collectent des preuves contre l’accusé et l’accusent le noment comme avocat? Seule la détermination du groupe juridique Mme Latifah Anum Siregar de l'Alliance pour la démocratie en Papouasie (ALDP) et de l'Institut d'assistance juridique de Jakarta (LBH Jakarta), à la surprise des forces de l'ordre indonésiennes, a conduit au licenciement effectif de Ch.F. Siregara et contactez le Polonais accusé avec une équipe juridique fiable soutenue par les membres de sa famille. Des problèmes d'isolement ont toutefois accompagné J. Skrzypski à chaque étape ultérieure de son incarcération. Par exemple, J. Skrzypski a pu passer des appels téléphoniques au consul en faisant une grève de la faim.
Pour l'équipe juridique de Latifah Anum Siregar, impliquée dans le procès d'Areka Wanimbo, directement liée à la détention de deux journalistes français en 2014, V. Bourrat et T. Dandois, il était clair que la charge de la preuve accumulée ne permettait pas un aussi lourd calibre accusations. Toutes les plaintes et les avis d'experts présentés par l'équipe juridique de Jakub Skrzypski à différentes étapes du procès ont été ignorés par les juges de MM. Yajida, Naibaho et Siagiana, qui n'ont pas respecté les normes juridiques indonésiennes et ont adapté la ligne de procès au procureur, Mme Febianka Wilma Sorbu. Il apparaît clairement que le bureau du procureur en Papouasie travaille dans cette affaire sous une forte pression ou même sous la dictée des ordres directs du Procureur général d'Indonésie, M. Muhammad Prasetyo.
De plus, lors de l'audience, aucun interprète polonais ou français n'a été fourni au Polonais, qu'il utilise couramment. L'interprète anglais désigné a traité le rôle du traducteur de manière insatisfaisante, de sorte que tout ce qui se passait dans la salle d'audience n'était pas clairement clair pour le Polonais accusé.
Des problèmes de communication (si ce ne sont pas des activités préméditées) qui pourraient déformer le sujet de l'audience prouvent des incohérences dans le dossier du tribunal. Jakub Skrzypski a constaté des distorsions dans sa réponse. Aux endroits où il a nié la déposition du témoin, il existe une déclaration confirmant sa version. L’affaire est tellement controversée que cette affaire concerne Edward Wandik, la personne qui accompagnait partiellement Jakub Skrzypski pendant le voyage, a été arrêté avec le Polonais et s’est vu attribuer le même fardeau de la culpabilité. Au cours de l'enquête, E. Wandik a été libéré de prison et est apparu dans la salle d'audience en tant qu'agent de police. On soupçonne sérieusement qu'E. Wandik n'ait pas donné ces témoignages entièrement de son propre chef. Il aurait pu être victime d'intimidation et d'extorsion de fonds ou devenir partie à la négociation en achetant sa liberté en échange d'accuser un étranger, selon la ligne des forces de l'ordre. Cela confirmerait que, dès le début, le Polonais a été désigné comme figure de proue qui devait être condamné à une longue peine d'emprisonnement dans le cadre du processus de démonstration.
Le rôle d'un autre témoin du parquet indonésien, Lidai Salman Fakaubun, était également très déroutant: elle figurait parmi les personnes qui hébergeaient Jakub pendant son voyage et qui, quelques jours après son arrestation, a également été lue dans la salle d'audience au cours de l'audience. Lors de la fouille de son invité, l'auteur a trouvé des preuves (brochures sur son implication dans l'importation d'armes de Pologne - sur la présomption de connaissance du gouvernement polonais, car seul un petit groupe d'entreprises de l'armement est habilité à participer au commerce international). Ces suggestions sensationnelles ont servi de base à l'emprisonnement et à la condamnation d'un Polonais.
Quel est le rôle de ce processus de démonstration basé sur des preuves circonstancielles? Il est hautement probable que Jakub Skrzypski, l'ambassade et le consulat de la République de Pologne à Jakarta, et enfin le ministère des Affaires étrangères de la République de Pologne, aient participé à la mise en scène interne et étrangère des forces de l'ordre indonésiennes (ou même du gouvernement) visant à réprimer le mouvement indépendantiste de la Papouasie occidentale, et punir les environnements qui ont violé des intérêts privés en Indonésie du fait de leurs activités menées conformément au Paquet international pour les droits politiques et civiques (MPPOiP / ICCPR). La dernière thèse confirme l'intrication dans le cas de Simon Magal, dont le clan (peuple Amungme) est l'héritier du territoire où opère l'une des plus grandes mines d'or et de cuivre à ciel ouvert au monde, Freeport PT Indonesia, et d'une personne liée, Yoseph Alomang,
La première thèse, à savoir la criminalisation délibérée du pôle comme élément de démonstration, la répression publique du mouvement pour l’indépendance en Papouasie occidentale confirme le fait qu’il s’agit du premier exemple d’une peine aussi longue en Papouasie occidentale accusée de trahison, pour une personne qui n’a pas commis de violence ou pas elle a participé à l'acte de violence. Même des personnes arborant des emblèmes d'indépendance et annonçant publiquement la séparation de la Papouasie occidentale et de l'Indonésie (par exemple Forkorus Yaboisembut, Edison Waromi) ont été condamnées en 2012 à des peines de moins de quatre ans d'emprisonnement. Les longues peines d’emprisonnement prononcées contre Skrzypski et Magal font donc partie d’un spectacle qui se déroule en dehors du droit international et national indonésien, qui a pour tâche de dissuader toutes les entités d’essayer de lancer les slogans liés à l’indépendance de la région la plus orientale de l’Indonésie. Le problème est que le pôle n'a pas réellement soulevé de tels slogans. Au cours de ses voyages, il s'est familiarisé avec les lieux touristiques, culturels, religieux et historiques, visitant à la fois les tombes des nationalistes pro-indonésiens en Papouasie (Silas Papare) et les objets et tombes du porte-parole de la Propapuasa, le Comité national de Papouasie occidentale (KNPB), avec qui Jakub avait été en contact. groupe non violent non enregistré qui occupe des sièges officiellement désignés et dont les membres ne sont pas recherchés par la police indonésienne. Le voyage de Jakub Skrzypski était complètement légal. Il a voyagé régulièrement en Indonésie pendant 12 ans. Il est personnellement lié à ce pays, il y a des liens étroits et, comme Witold Repetowicz l’a déclaré pour la première fois en public, il est lié à l’Indonésie par ses relations familiales (enfant, tombe d’un être cher). La variété des lieux qu’il a visités en Indonésie et dans d’autres pays est également liée à la collecte de documents pour un livre de voyage en Asie du Sud-Est, ainsi qu’à la prise de photos d’un livre historique.
Il convient de noter que jusqu’à présent tous les étrangers soupçonnés d’activités journalistiques illégales ou cherchant des contacts avec des militants de l’indépendance en Papouasie occidentale étaient automatiquement expulsés d’Indonésie ou condamnés à des peines privatives de liberté symboliques, par exemple pour violation du droit de l’immigration, par exemple. . Dandois et Bourrat (deux mois et demi de prison). Il est difficile de ne pas remarquer dans cette situation que Jakub Skrzypski, et dans un certain contexte également l'autorité de l'État polonais, ont été entraînés dans un spectacle juridique spectaculaire qui n'a rien à voir avec l'application effective du droit en tant que tel. En dépit d'une activité beaucoup plus intense en Indonésie de touristes et de journalistes d'Australie, du Royaume-Uni, des États-Unis et de la France, le système judiciaire local n'a jamais existé, et certainement pas après une période de réformes démocratiques, il n'a pas appliqué de mesures aussi brutales aux citoyens de ces pays dans le contexte du statut politique de la Papouasie occidentale. Ceci est probablement dû au fait que des facteurs décisionnels indonésiens ont jusqu'à présent reconnu que ces pays étaient particulièrement sensibles sur le plan diplomatique et importants pour les relations internationales de l'Indonésie. Pendant ce temps, Jakub Skrzypski et la Pologne, en tant que telles, étaient considérées comme moins sérieuses sur la liste des priorités étrangères. Le voyageur de nationalité polonaise était donc considéré comme le bouc émissaire idéal pour le procès dirigé contre la communauté internationale et pour son usage interne. Ceci est reflété par les mots du haut responsable indonésien sur la migration en Papouasie, l'imam Setiawan, qui quelques jours après avoir arrêté Skrzypski a suggéré que que le Polonais est un espion ou un agent menant des activités de renseignement rémunérées pour un pays étranger. Dans le même temps, il a souligné qu'il ne travaillait pas pour la Pologne car "notre pays n'a pas d'intérêts polonais, ceux qui ont des intérêts sont l'Australie, l'Amérique et la Grande-Bretagne". En un mot, la Pologne ne s'intéresse pas à l'Indonésie, en particulier à la Papouasie, et à ces pays. Il nous reste donc que le pôle, en tant que représentant des pays de l'Europe de l'Est, était considéré comme la cible d'un risque moindre pour les intérêts indonésiens.
Compte tenu de ces faits et des remarques selon lesquelles, malgré les assurances du ministère indonésien des Affaires étrangères, les Polonais ne sont pas assurés d'un procès équitable, nous en appelons le président de la République de Pologne, Andrzej Duda, le Premier ministre de la République de Pologne, Mateusz Morawiecki, et le ministre des Affaires étrangères de la République de Pologne, Jacek Czaputow, l'action politique immédiate et immédiate. , diplomatique et juridique, visant à libérer Jakub Skrzypski et à mettre fin à la géhenne en cours de notre citoyen.Nous considérons l’orientation du programme formulée en 2019 par le Président de la République de Pologne, Andrzej Duda, lors de son discours à l’occasion de la Journée de la Constitution, le 3 mai: "Je voudrais que nous soyons un État tel que notre citoyen, où qu’il soit dans le monde, sûr que la Pologne se battra toujours pour lui. Un tel état est un état fort. Nous avons besoin d'un tel État, les créateurs de la Constitution du 3 mai rêvaient d'un tel État. "
Gardant à l'esprit notre appel et notre appel, nous attirons l'attention sur les instruments importants et les prémisses qui justifient vos actions en la matière:
1. S'il vous plaît, faites un effort plus intense et plus adéquat pour confirmer que la situation du pôle reste votre priorité par le biais d'entretiens à haut niveau et de visites de représentants du gouvernement polonais en Indonésie et en Papouasie occidentale. Dans l'article de Tomasz Augustyniak pour Tygodnik Powszechny, l'un des diplomates souligne l'absence de présence physique dans la salle d'audience lors des audiences de Skrzypski avec les représentants du gouvernement polonais, ce qui aurait pu donner l'impression aux responsables indonésiens que la partie polonaise n'était pas intéressée par l'issue du procès.
2. Gardant à l'esprit toutes les inexactitudes mentionnées et la probabilité élevée que le processus de démonstration ait lieu, ainsi que la violation de la loi à des fins politiques en Indonésie, nous lançons un appel pour expliquer le Président de la République de Pologne, M. Andrzej Duda, le Premier ministre polonais, M. Mateusz Morawiecki, et des représentants du ministère des Affaires étrangères à Jacek Czaputowicz. Jusqu'à présent, nous n'avons enregistré aucune activité publique dans ce domaine, l'ambassadeur de Pologne en Indonésie, Beata Stoczyńska. À la lumière des inexactitudes présentées, la requête du ministre des Affaires étrangères, Jacek Czaputowicz, adressée à son homologue indonésien, tendant à ce que son procès soit équitable, n'a pas été traitée correctement et les assurances qui lui ont été données étaient déclaratives. Veuillez entamer des discussions et dialoguer à tous les niveaux possibles:
3. Les conditions de détention dans lesquelles Jakub Skrzypski réside, ainsi que ses détenus à Wamena ou à Jayapura, laissent beaucoup à désirer non seulement en matière d'assainissement, mais également en termes de sécurité. Avez-vous la certitude absolue que la santé et la vie d'un citoyen polonais ne sont pas menacées et que toutes les questions fondamentales relatives aux droits de l'homme seront respectées?La torture, utilisant également du courant électrique, est une pratique récurrente dans les prisons indonésiennes, confirmée par des organisations affiliées à l'ONU, telles que Franciscans International. Fin avril 2019, des officiers indonésiens ont torturé un groupe de prisonniers accusés d'avoir tenté de s'échapper de la prison d'Abepura, en Papouasie. Deux d'entre eux, Maikel Ilinmaton et Selyus Logo, sont décédés des suites de leurs blessures. Le transfert de l'accusé vers une prison de l'ouest de l'Indonésie, qui - comme l'indique T. Augustyniak - veut poursuivre des diplomates polonais, ne garantit pas la sécurité. Récemment, un enregistrement a été divulgué, publié notamment dans les médias australiens, illustrant les sévices infligés aux prisonniers par des officiers indonésiens de la prison de l'île de Nusakambangan dans la région de Java.
4. Si vous pensez que les outils classiques d'influence diplomatique et intergouvernementale bilatérale limitent les activités sur cette plate-forme, nous attirons votre attention et vous demandons de mettre en œuvre tous les autres impacts possibles. Nous voudrions attirer votre attention sur le fait qu’en septembre 2018 déjà, un représentant du Vanuatu à l’ONU, M. Noah Kouback, lors d’une réunion du groupe de travail sur les détentions arbitraires et les disparitions forcées à l’ONU, avait mis en doute les raisons de la détention de Jakub Skrzypski et de Simon Magal. Les pays du Pacifique, tels que les Îles Salomon, Vanuatu, Nauru, la République des Îles Marshall et le Royaume des Tonga, exerçant une influence internationale beaucoup moins puissante que la Pologne, ont également fait des remarques sur le droit et les droits de l'homme en Indonésie et en Papouasie occidentale, également lors des sessions annuelles de l'Assemblée générale des Nations Unies.
5. Les annonces mutuelles de diplomatie polonaise et indonésienne confirment l'importance croissante des relations bilatérales dans les domaines de l'économie, du commerce et de l'investissement, ainsi que des échanges scientifiques et culturels. Ces déclarations semblent aller à l'encontre des suggestions du responsable des migrations indonésiennes à Jayapura selon lesquelles "la Pologne n'est pas intéressée par l'Indonésie". L'année dernière, la diplomatie polonaise s'est impliquée dans la cérémonie de bienvenue du navire "Dar Młodzieży" à Jakarta dans le cadre d'une grande croisière célébrant le 100e anniversaire de la reconquête de l'indépendance. D'autre part, la partie indonésienne confirme l'importance de la Pologne en tant que point important pour ses intérêts économiques en Europe, qui s'est manifesté par l'ouverture d'une connexion aérienne directe sur la ligne Varsovie-Jakarta.
Un élément important de cet intérêt est le processus de déploiement d’employés indonésiens dans le secteur des employés en Pologne. Mme Anna Moskwa, vice-ministre de l'Economie maritime et des Transports de la navigation intérieure, et Mme Beata Stoczyńska, ambassadrice de la Pologne, ont rencontré MM. Nusron Wahid et Tatang Buda Utama Razak, du BNP2TKI (Bureau pour la protection et l'emploi de travailleurs indonésiens à l'étranger) ). Selon des publications indonésiennes, un accord a été signé sur les possibilités d'emploi des employés indonésiens en Pologne (construction navale et pêche). En décembre 2018, la délégation du BNP2TKI, dirigée par le TBU Razak, s'est rendue en Pologne. Au cours de la visite, elle a identifié 2545 emplois dans le secteur manufacturier, 195 dans la construction,
Si tous ces aspects ne sont pas une coïncidence et que, par conséquent, les relations indonéso-polonaises gagnent en importance, les gouvernements polonais et indonésien devraient être intéressés à expliquer et à lever tous les doutes quant à l'utilisation de mesures égales dans l'approche mutuelle. L'utilisation d'un citoyen polonais comme figure de proue dans le processus circonstanciel et politique montre non seulement que les partenaires indonésiens traitent la partie polonaise comme moins sensible que d'autres pays du cercle culturel occidental, mais également en tant que partenaire de deuxième catégorie sur lequel des concessions peuvent être imposées. Placer Jakub Skrzypski devant un tribunal en tant que premier étranger accusé de "trahison" en Indonésie, puis le condamner à une peine de longue durée, sera toujours en mesure de provoquer des représailles non seulement dans ses relations mutuelles, mais aussi en raison de la sécurité des citoyens indonésiens qui vivent et étudient en Pologne. L'intensification des animosités dans le contexte des crises migratoires en Europe a entraîné une augmentation de la violence à l'égard des étrangers ces dernières années. Si de telles animosités s'intensifient, dans le contexte de phénomènes mondiaux - le fait de rester au tribunal, sinon de la "justice en tant que telle", le cas de Skrzypski détenu en prison en Indonésie - pourrait entraîner des actes d'agression injustifiés et illégaux contre des citoyens indonésiens en Pologne les membres de la société polonaise qui, en réaction émotionnelle, perdront les prémisses objectives de la responsabilité personnelle et rechercheront les coupables sous la "responsabilité collective". L'intensification des animosités dans le contexte des crises migratoires en Europe a entraîné une augmentation de la violence à l'égard des étrangers ces dernières années. Si de telles animosités s'intensifient, dans le contexte de phénomènes mondiaux - le fait de rester au tribunal, sinon de la "justice en tant que telle", le cas de Skrzypski détenu en prison en Indonésie - pourrait entraîner des actes d'agression injustifiés et illégaux contre des citoyens indonésiens en Pologne les membres de la société polonaise qui, en réaction émotionnelle, perdront les prémisses objectives de la responsabilité personnelle et rechercheront les coupables sous la "responsabilité collective". L'intensification des animosités dans le contexte des crises migratoires en Europe a entraîné une augmentation de la violence à l'égard des étrangers ces dernières années. Si de telles animosités s'intensifient, dans le contexte de phénomènes mondiaux - le fait de rester au tribunal, sinon de la "justice en tant que telle", le cas de Skrzypski détenu en prison en Indonésie - pourrait entraîner des actes d'agression injustifiés et illégaux contre des citoyens indonésiens en Pologne les membres de la société polonaise qui, en réaction émotionnelle, perdront les prémisses objectives de la responsabilité personnelle et rechercheront les coupables sous la "responsabilité collective".
6. Dans le même temps, nous attirons votre attention sur le fait que la détention et les accusations de Jakub Skrzypski en Indonésie ne constituent pas le premier cas de participation de la Pologne à un commerce illégal de munitions en Indonésie pour répondre à ses besoins en matière de politique et de propagande. En août 2015, après une manifestation pleinement légale organisée à l'ambassade d'Indonésie en Pologne, à laquelle assistaient des citoyens polonais et un groupe de Papous occidentaux, directement liés au meurtre commis en 1984 par les forces spéciales indonésiennes, l'anthropologue et musicien Arnold Apem, Des diplomates et des politiciens indonésiens ont organisé une conférence de presse controversée à Jakarta, au cours de laquelle cette protestation légale a été combinée au fait de révéler à l'aéroport de Jakarta des tentatives de contrebande de près de 3 000 pièces de munitions. La conférence a été convoquée à la suite d'une communication directe entre M. Peter F. Gontha, ambassadeur de l'Indonésie en Pologne, et M. Tant Yahyą, qui a transmis ces messages sensationnels à la presse indonésienne. Tant Yahya a ensuite pris les fonctions d’ambassadeur d’Indonésie en Nouvelle-Zélande. En conclusion, cette affaire montre que l'accusation de commerce d'armes et de munitions est une stratégie répétitive de diplomates et de militants politiques indonésiens, menée à des fins publiques.
Tenant compte de tous les commentaires formulés dans le contenu de cette pétition illustrant des violations des procédures judiciaires et des enquêtes élémentaires, des doutes sérieux quant à la transparence des procédures judiciaires entraînant une peine de prison de longue durée en Indonésie pour Jakub Skrzypski, et le contexte politique qui l'accompagne pourrait également constituer une forme de revanche politique, nous demandons action immédiate au niveau des relations bilatérales avec l'Indonésie, ainsi que sur le plan international, dans le cadre présenté ou dans un cadre plus large, des actions visant à la libération immédiate du pôle ou à soumettre son cas à un arbitrage international. Vos efforts et vos actions en la matière feront l’objet d’un suivi permanent.
2 maja 2019 roku regionalny sąd w regencji Jayawijaya w indonezyjskiej prowincji Papua skazał Polaka Jakuba Skrzypskiego i Zachodniego Papuasa Simona Magala, na odpowiednio 5 i 4 lata pozbawienia wolności. Rozprawa miała charakter bezprecedensowy. Po raz pierwszy obcokrajowiec został oskarżony o zdradę na podstawie art. 106 indonezyjskiego kodeksu karnego (KUHP). Zgodnie z oświadczeniem rzecznika prasowego MSZ, podczas swojej wizyty w Indonezji minister spraw zagranicznych Polski Jacek Czaputowicz prosił indonezyjską minister spraw zagranicznych Panią Retno Marsudi o uczciwy proces z poszanowaniem prawa. Wszystko jednak wskazuje na to, że na żadnym etapie postępowania nie zapewniono Polakowi ani uczciwego procesu, ani nie przyjęto staranności w połączeniu materiału dowodowego z zarzutami stawianymi oskarżonemu. W pierwszych tygodniach po zatrzymaniu Skrzypskiego indonezyjscy policjanci zaangażowali się w medialną nagonkę na Polaka przypisując mu w krajowych i globalnych środkach przekazu rolę „handlarza broni i amunicji”, „profesjonalnego szkoleniowca wojskowego” (Ahmad Mustofa Kamal, Fernando Sanches Napitupulu, Martuani Sormin), a nawet „osoby dostarczającej żywność papuaskim partyzantom w górach, dolinach i lasach” (Dedi Prasetyo). Wszystko to na podstawie zdjęć wykonanych na strzelnicy w Szwajcarii, zdjęć z podróży oraz luźnej rozmowy na komunikatorze społecznościowym prowadzonej z mającym rozpocząć studia w Australii Simonem Magalem, bratankiem Yosephy Alomang, znanej działaczki na rzecz praw środowiskowych i gospodarczych w Papui Zachodniej, wyróżnionej nagrodą Goldman Environmental Prize.
Od września 2018 roku w indonezyjskich mediach Ambasada Polski była przedstawiana w złym świetle przez funkcjonariusza wysokiego szczebla, szefa policji w Papui, Martuaniego Sormina, który ponadto - jak wynika z jego publicznych oświadczeń - wprowadził polskie placówki dyplomatyczne w błąd, dzięki czemu początkowo indonezyjska policja sama wyznaczyła obrońcę dla Jakuba Skrzypskiego (Chairula Fahru Siregara, którego bezstronność pozostawała wątpliwa), izolując go skutecznie przez kolejne tygodnie od świata zewnętrznego. Czy można uznać za wiarygodne postępowanie, w którym organy zbierające dowody przeciw oskarżonemu i go oskarżające, wyznaczają mu prawnika? Tylko determinacja grupy prawniczej Pani Latifah Anum Siregar z Sojuszu na rzecz Demokracji w Papui (ALDP) i Instytutu Pomocy Prawnej w Dżakarcie (LBH Jakarta), ku zaskoczeniu indonezyjskich organów ścigania, doprowadziły do skutecznego odwołania Ch.F. Siregara i skontaktowania oskarżanego Polaka z wiarygodnym i wspieranym przez członków jego rodziny zespołem prawnym. Problemy z izolacją towarzyszyły jednak J. Skrzypskiemu na każdym kolejnym etapie jego uwięzienia. Na przykład możliwość prowadzenia rozmów telefonicznych z konsulem uzyskał J. Skrzypski m.in. poprzez przeprowadzenie strajku głodowego.
Dla zespołu prawnego Latifah Anum Siregar, który był zaangażowany w proces Areki Wanimbo, związany bezpośrednio z zatrzymaniem w Papui dwóch francuskich dziennikarzy w 2014 roku, V. Bourrat i T. Dandois, było jasne, że zgromadzony ciężar dowodowy nie pozwala na wysunięcie tak ciężkiego kalibru oskarżeń. Wszystkie zażalenia i ekspertyzy wnoszone przez zespół prawny Jakuba Skrzypskiego na różnych etapach procesu były jednak ignorowane przez zespół sędziowski Panów Yajida, Naibaho i Siagiana, który nie trzymał się indonezyjskich standardów prawnych i dostosował linię procesową do supozycji prokurator Pani Febiany Wilmy Sorbu. Istnieją wyraźne przesłanki, że prokuratura w Papui działała w tej sprawie pod silnym naciskiem lub wręcz pod dyktando bezpośrednich poleceń prokuratora generalnego Indonezji, Pana Muhammada Prasetyo.
Ponadto, w trakcie rozprawy nie zapewniono Polakowi tłumacza języka polskiego ani francuskiego, którymi posługuje się płynnie. Wyznaczona tłumaczka języka angielskiego radziła sobie z rolą translatora w sposób niezadowalający, przez co nie wszystko co działo się na sali sądowej było do końca jasne dla oskarżonego Polaka.
O problemach komunikacyjnych (jeśli nie działaniach z premedytacją), które mogły wypaczyć przedmiot rozprawy, świadczą nieścisłości w protokole sądowym. Jakub Skrzypski dopatrzył się tam przekłamań dotyczących jego odpowiedzi. W miejscach gdzie zaprzeczył zeznaniom świadka, znajduje się stwierdzenie potwierdzające jego wersję. Sprawa jest o tyle kontrowersyjna, że kwestia ta dotyczy Edwarda Wandika, osoby, która częściowo towarzyszyła Jakubowi Skrzypskiemu podczas podróży, była zatrzymana wraz z Polakiem i przypisywano jej ten sam ciężar winy. W trakcie dochodzenia E. Wandik został nagle wypuszczony z więzienia i pojawił się na sali sądowej jako świadek policji. Istnieje poważne podejrzenie, że E. Wandik nie złożył tych zeznań całkowicie z własnej woli. Mógł paść ofiarą zastraszenia i wymuszenia lub stać się stroną handlu kupującą swoją wolność w zamian za oskarżenie obcokrajowca, zgodnie z linią organów ścigania. Potwierdzałoby to, że od początku Polakowi wyznaczono rolę figuranta, który miał zostać skazany na długoletni wyrok więzienia w ramach procesu pokazowego.
Bardzo zastanawiająca pozostaje także rola innego świadka indonezyjskiej prokuratury, Lidyi Salman Fakaubun, która była jedną z osób udzielających Jakubowi noclegu podczas jego podróży i która już kilka dni po zatrzymaniu Polaka, co później zostało odczytane również na sali sądowej podczas rozprawy, twierdziła, że jeszcze w trakcie autorskiego przeszukania rzeczy należących do jej gościa znalazła dowody (broszury dotyczące jego zaangażowania w sprowadzanie broni z Polski - w domniemaniu za wiedzą rządu polskiego, bo tylko on i wąska grupa firm zbrojeniowych posiada uprawnienia do brania udziału w handlu międzynarodowym). Tego typu sensacyjne sugestie służyły za podwalinę uwięzienia i skazania Polaka.
Jaka jest rola tego procesu pokazowego opartego na poszlakach? Z dużym prawdopodobieństwem należy orzec, że Jakub Skrzypski, Ambasada i Konsulat RP w Dżakarcie, wreszcie ministerstwo spraw zagranicznych RP, zostali uwikłani w wewnętrzną i zagraniczną inscenizację indonezyjskich organów ścigania (lub nawet rządowych), mającą na celu zdławienie ruchu niepodległościowego Papui Zachodniej, a także ukaranie środowisk, które swoją działalnością prowadzoną zgodnie z Międzynarodowym Pakietem Praw Obywatelskich i Politycznych (MPPOiP/ICCPR) naruszyły prywatne interesy w Indonezji. Ostatnia teza potwierdza uwikłanie w sprawę Simona Magala, którego klan (lud Amungme) jest spadkobiercą terytorium na którym działa jedna z największych kopalni odkrywkowych złota i miedzi na świecie, Freeport PT Indonesia, a spokrewniona z nim osoba, Yosepha Alomang, upubliczniła nadużycia prawne, ekonomiczne i środowiskowe tego przedsięwzięcia w skali międzynarodowej.
Pierwsza teza, mianowicie celowa kryminalizacja Polaka jako elementu pokazowego, publicznego zdławienia ruchu niepodległościowego w Papui Zachodniej potwierdza fakt, że jest to pierwszy od wielu lat przykład tak długiego wyroku skazującego w Papui Zachodniej pod zarzutem zdrady, dla osoby, która nie dopuściła się przemocy lub nie brała udziału w akcie przemocy. Nawet osoby demonstrujące niepodległościowe emblematy i ogłaszające publicznie akt oddzielenia się Papui Zachodniej od Indonezji (np. Forkorus Yaboisembut, Edison Waromi) usłyszeli w 2012 roku wyroki krótsze niż cztery lata pozbawienia wolności. Długoletnie kary pozbawienia wolności dla Skrzypskiego i Magala są więc elementem spektaklu dokonującego się poza prawem międzynarodowym i krajowym Indonezji, którego zadaniem jest odstraszenie wszelkich podmiotów od prób podnoszenia haseł związanych z niezależnością najdalej na wschód położonego regionu Indonezji. Problem polega na tym, że Polak de facto nie podnosił takich haseł. Podczas swoich podróży poznawał punkty turystyczne, kulturalne, religijne i historyczne, odwiedzając zarówno groby nacjonalistów proindonezyjskich w Papui (Silas Papare) jak i obiekty i groby rzeczników propapuaskich, przy czym Komitet Narodowy Papui Zachodniej (KNPB), z którego członkami Jakub miał styczność, jest nie zarejestrowaną grupą non-violent działającą w oficjalnie oznaczonych siedzibach, a jej członkowie nie byli poszukiwani przez indonezyjską policję. Podróż Jakuba Skrzypskiego była całkowicie legalna. Do Indonezji jeździł regularnie od 12 lat. Z krajem tym jest związany osobiście, posiada tam bliskie więzi i jak poinformował o tym jako pierwszy publicznie Witold Repetowicz, z Indonezją łączą go relacje rodzinne (dziecko, grób bliskiej osoby). Różnorodność miejsc w których bywał w Indonezji i innych krajach, ma także związek ze zbieraniem materiałów do książki podróżniczej po Azji Południowo-Wschodniej, a także z wykonaniem zdjęć do książki o charakterze historycznym.
Warto zwrócić uwagę na to, że dotąd wszyscy obcokrajowcy podejrzani o nielegalną działalność dziennikarską lub poszukiwanie kontaktów z działaczami niepodległościowymi w Papui Zachodniej, byli albo z Indonezji automatycznie wydalani lub skazywano ich na symboliczne kary pozbawienia wolności np. za naruszenie prawa imigracyjnego, jak np. pp. Dandois i Bourrat (2,5 miesiące więzienia). Trudno nie zauważyć w tej sytuacji, że Jakub Skrzypski, a w pewnym tle także autorytet państwa polskiego, zostali wplątani w pokazowy spektakl prawny nie mający nic wspólnego z faktycznym stosowaniem prawa jako takiego. Pomimo znacznie większej aktywności w Indonezji turystów i dziennikarzy z Australii, Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych i Francji, tamtejszy wymiar sprawiedliwości nigdy, a na pewno nie po okresie reform demokratycznych, nie zastosował tak siermiężnych miar wobec obywateli tych krajów w kontekście statusu politycznego Papui Zachodniej. Stało się tak prawdopodobnie dlatego, że indonezyjskie czynniki decyzyjne uznawały dotychczas te kraje za szczególnie wrażliwe dyplomatycznie i ważne dla stosunków międzynarodowych Indonezji. Tymczasem Jakub Skrzypski i Polska jako tacy zostali uznani jako mniej poważni na liście zagranicznych priorytetów, wobec czego podróżnik narodowości polskiej został uznany za właściwego kozła ofiarnego dla procesu skierowanego jako przestroga dla społeczności międzynarodowej i na użytek wewnętrzny. Odzwierciedlają to słowa wysokiego urzędnika indonezyjskiego ds. migracji w Papui, Imama Setiawana, który kilka dni po zatrzymaniu Skrzypskiego sugerował, że Polak jest szpiegiem lub agentem prowadzącym płatną działalność wywiadowczą dla obcego kraju. Podkreślał jednocześnie, że nie pracował on dla Polski ponieważ w "naszym kraju nie ma polskich interesów. Ci, którzy mają interesy to Australia, Ameryka i Wielka Brytania". Jednym słowem Polska nie interesuje się Indonezją, a zwłaszcza Papuą, a tamte kraje tak. Wobec tego pozostaje nam przypuszczać, że Polak jako przedstawiciel krajów Europy Wschodniej, został uznany za cel mniejszego ryzyka dla interesów indonezyjskich.
Wobec powyższych faktów, a także uwagi, że wbrew zapewnieniom indonezyjskiego MSZ, Polakowi nie zapewniono sprawiedliwego procesu sądowego apelujemy do prezydenta RP Pana Andrzeja Dudy, premiera RP Pana Mateusza Morawieckiego, a także do ministra spraw zagranicznych RP Pana Jacka Czaputowicza o natychmiastowe i niezwłoczne podjęcie działań politycznych, dyplomatycznych i prawnych mających na celu uwolnienie Jakuba Skrzypskiego i zakończenie trwającej gehenny naszego obywatela. Za istotną przesłankę ideową tego działania uznajemy programowy kierunek wyartykułowany w 2019 roku przez Prezydenta RP, Andrzeja Dudę, podczas jego wystąpienia z okazji Święta Konstytucji 3 maja: „Chciałbym, żebyśmy byli takim państwem, że nasz obywatel, gdziekolwiek znajduje się na świecie, może być pewien, że zawsze Polska się o niego upomni. Takie państwo to jest właśnie silne państwo. Takiego państwa potrzebujemy, o takim właśnie państwie marzyli twórcy Konstytucji 3 maja”.
Mając na uwadze nasze wezwanie i apel zwracamy uwagę na istotne instrumenty i przesłanki legitymujące Państwa działania w tej sprawie:
1. Prosimy o podjęcie bardziej intensywnych i adekwatnych wysiłków potwierdzających, że sytuacja Polaka pozostaje dla Państwa priorytetowa poprzez rozmowy na wysokim szczeblu, jak również wizyty przedstawicieli polskiego rządu w Indonezji i Papui Zachodniej. W artykule Tomasza Augustyniaka dla „Tygodnika Powszechnego” jeden z dyplomatów wskazuje na brak fizycznej obecności na sali sądowej podczas rozpraw Skrzypskiego przedstawicieli polskiego rządu, co mogło sprawić wrażenie wśród indonezyjskich czynników decyzyjnych, że polskiej stronie nie zależy na wyniku procesu.
2. Mając na uwadze wszystkie przytoczone nieścisłości i wysokie prawdopodobieństwo zaistnienia procesu pokazowego, a także złamanie prawa na użytek celów politycznych w Indonezji, apelujemy o zaangażowanie się w ich wyjaśnienie prezydenta RP Pana Andrzeja Dudę, premiera RP Pana Mateusza Morawieckiego i przedstawicieli MSZ wraz z Panem Jackiem Czaputowiczem. Do tej pory nie odnotowaliśmy żadnych publicznych działań w tym zakresie Pani Ambasador Polski w Indonezji, Beaty Stoczyńskiej. W świetle przedstawionych nieścisłości, prośba ministra spraw zagranicznych, Pana Jacka Czaputowicza, skierowana do Jego indonezyjskiej odpowiedniczki, o przeprowadzenie sprawiedliwego procesu, nie została potraktowana właściwie, a zapewnienia jakie złożono na jego ręce, okazały się deklaratywne. Prosimy o rozpoczęcie rozmów i dialogu na każdym możliwym szczeblu: prezydenckim (Andrzej Duda-Joko Widodo), ministerialnym (Jacek Czaputowicz-Retno Marsudi), jak również złożenie opinii w sprawie przebiegu procesu i zgromadzonego materiału dowodowego, na podstawie którego skazano Polaka na ręce korpusu dyplomatycznego Ambasady Indonezji w Polsce.
3. Warunki więzienne w jakich przebywa Jakub Skrzypski, podobnie jak jego współwięźniów w Wamenie czy w Jayapurze, pozostawiają wiele do życzenia nie tylko pod względem sanitarnym, ale także w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa. Czy posiadają Państwo absolutną pewność, że zdrowie i życie obywatela Polski nie jest zagrożone, a wszystkie fundamentalne kwestie dotyczące praw człowieka będą respektowane? Tortury, także przy użyciu prądu elektrycznego, to powtarzająca się praktyka w indonezyjskich więzieniach, potwierdzana przez organizacje afiliowane przy ONZ, takie jak Franciscans International. Pod koniec kwietnia 2019 roku, indonezyjscy funkcjonariusze torturowali grupę więźniów oskarżonych o próbę ucieczki z więzienia Abepura w Papui. Dwoje z nich, Maikel Ilinmaton i Selyus Logo, zmarło w rezultacie odniesionych obrażeń. Przeniesienie oskarżonego do więzienia w zachodniej Indonezji, o co - jak informuje T. Augustyniak - chcą zabiegać polscy dyplomaci, nie gwarantuje zapewnienia bezpieczeństwa. W ostatnim czasie wyciekło nagranie, opublikowane między innymi w australijskich mediach, obrazujące znęcanie się i bicie więźniów przez indonezyjskich funkcjonariuszy z więzienia na wyspie Nusakambangan w rejonie Jawy. Ważną przesłanką twierdzenia o wątpliwym bezpieczeństwie Jakuba Skrzypskiego w indonezyjskim więzieniu, jest pominięta w polskich mediach, a opublikowana przez Associated Press i rozpowszechniona przez Veronikę Koman z Instytutu Pomocy Prawnej w Dżakarcie (LBH Jakarta), informacja o wizycie w areszcie w Wamenie funkcjonariuszy indonezyjskich mobilnych brygad policji Brimob, którzy weszli w utarczkę z Jakubem Skrzypskim i zapowiedzieli, że jeżeli zostanie skazany na karę więzienia, wrócą aby z nim skończyć.
4. Jeżeli uważają Państwo, że konwencjonalne narzędzia dwustronnego wpływu dyplomatycznego i międzyrządowego ograniczają działania na tej niwie, zwracamy Państwa uwagę i prosimy o wdrożenie wszystkich innych możliwych ścieżek oddziaływania. Zwracamy Państwa uwagę na to, że już we wrześniu 2018 roku przedstawiciel Vanuatu przy ONZ Pan Noah Kouback, podczas spotkania grupy roboczej ds. arbitralnych zatrzymań i wymuszonych zaginięć przy ONZ, poddał w wątpliwość zasadność i przesłanki zatrzymania Jakuba Skrzypskiego i Simona Magala. Kraje Pacyfiku, takie jak Wyspy Salomona, Vanuatu, Nauru, Republika Wysp Marshalla czy Królestwo Tonga, posiadające niepomiernie mniejszą siłę międzynarodowego oddziaływania niż Polska, wnosiły uwagi dotyczące prawa i praw człowieka w Indonezji i Papui Zachodniej, także podczas dorocznych sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Fakt, że indonezyjski rząd nie pozostawał nieczuły na zgłaszane uwagi potwierdza wdrożenie przezeń narzędzi określanych przez niektórych komentatorów jako „dyplomacja ekonomiczna”, podczas których wysyłał on delegacje rządowe do niektórych z wymienionych krajów, proponując im inwestycje gospodarcze i infrastrukturalne (w domyśle za milczenie tychże w sprawie zgłaszanych zastrzeżeń).
5. Wzajemne obwieszczenia polskiej i indonezyjskiej dyplomacji potwierdzają wzrastające znaczenie obustronnych relacji gospodarczych, handlowych, inwestycyjnych, a także wymiany naukowej i kulturalnej. Te oświadczenia zdają się zadawać kłam sugestiom indonezyjskiego szefa ds. migracji w Jayapurze, iż „Polska nie interesuje się Indonezją”. W ubiegłym roku polska dyplomacja zaangażowała się w uroczyste przywitanie statku „Dar Młodzieży” w Dżakarcie w ramach wielkiego rejsu z okazji 100-lecia odzyskania niepodległości. Z kolei strona indonezyjska potwierdza znaczenie Polski jako istotnego punktu dla jej zainteresowań gospodarczych w Europie, czego manifestacją stało się otwarcie bezpośredniego połączenia lotniczego na linii Warszawa-Dżakarta.
Istotnym elementem wzrostu tego zainteresowania pozostaje proces rozmieszczenia indonezyjskich pracowników w sektorze pracowniczym w Polsce. Podczas ubiegłorocznej październikowej wizyty w Indonezji, wiceminister gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej, Pani Anna Moskwa, a także Ambasador Polski, Pani Beata Stoczyńska, spotkały się z Panem Nusronem Wahidem i Panem Tatangiem Budie Utama Razakiem z BNP2TKI (Biura Ochrony i Zatrudnienia Indonezyjskich Pracowników za Granicą). Według indonezyjskich publikacji podpisano wówczas porozumienie w sprawie możliwości zatrudnienia indonezyjskich pracowników w Polsce (sektor stoczniowy i rybołówstwo). Z kolei w grudniu 2018 roku, delegacja BNP2TKI na czele z T.B.U. Razakiem odwiedziła Polskę. W trakcie wizyty zidentyfikowała 2545 miejsc pracy w sektorze produkcyjnym, 195 w budownictwie, 50 w hotelarstwie i 400 w transporcie, odnotowując zapotrzebowanie również w takich dziedzinach jak przetwórstwo rybne, kierowca ciężarówki, pielęgniarstwo i technologie informacyjne.
Jeżeli wszystkie wymienione aspekty nie są przypadkiem, a co za tym idzie znaczenie stosunków indonezyjsko-polskich wzrasta, polski oraz indonezyjski rząd powinny być zainteresowane wyjaśnieniem i usunięciem wszystkich wątpliwości, co do stosowania równych miar we wzajemnym podejściu. Wykorzystanie obywatela polskiego jako figuranta w procesie poszlakowym i politycznym, nie tylko pokazuje, że partnerzy indonezyjscy traktują stronę polską jako mniej wrażliwą niż inne kraje zachodniego kręgu kulturowego, ale i partnera drugiej kategorii, na którym można wymuszać ustępstwa. Postawienie Jakuba Skrzypskiego przed sądem jako pierwszego obcokrajowca oskarżonego o „zdradę” w Indonezji, a następnie skazanie go na długoletni wyrok, przez następne lata zawsze będzie mogło wywoływać retorsje nie tylko we wzajemnych relacjach, ale także z uwagi na bezpieczeństwo obywateli Indonezji mieszkających i studiujących w Polsce. Nasilenie animozji na tle kryzysów migracyjnych w całej Europie skutkowały w ostatnich latach wzrostem aktów przemocy wobec obcokrajowców. W razie ponownego nasilenia takich animozji, w ramach globalnych zjawisk - wobec pozostawania na wokandzie, jeśli nie sądowej to „sprawiedliwości jako takiej”, sprawy Skrzypskiego przetrzymywanego w więzieniu w Indonezji - może skutkować nieuzasadnionymi i bezprawnymi aktami agresji wobec obywateli Indonezji w Polsce ze strony tych członków społeczeństwa polskiego, którzy reagując emocjonalnie, będą tracili obiektywne przesłanki personalnej odpowiedzialności i będą poszukiwali winnych w ramach „zbiorowej odpowiedzialności”.
6. Jednocześnie zwracamy Państwa uwagę na fakt, że zatrzymanie i oskarżenie Jakuba Skrzypskiego w Indonezji nie jest pierwszym przypadkiem łączenia Polski z nielegalnym handlem amunicją w Indonezji na poczet potrzeb politycznych i propagandowych. W sierpniu 2015 roku, po tym jak pod Ambasadą Indonezji w Polsce odbyła się w pełni legalna demonstracja, w której udział wzięli obywatele polscy i grupa Zachodnich Papuasów, bezpośrednio związanych z zamordowanym w roku 1984 przez indonezyjskie siły specjalne zachodniopapuaskim antropologiem i muzykiem Arnoldem Apem, to indonezyjscy dyplomaci i politycy zorganizowali kontrowersyjną konferencję prasową w Dżakarcie, podczas której ten legalny protest zestawili z faktem ujawnieniem na lotnisku w Dżakarcie próby przemytu blisko 3000 sztuk amunicji. Do zwołania tej konferencji doszło na skutek bezpośredniej komunikacji między ambasadorem Indonezji w Polsce, Panem Peterem F. Gonthą, a także Panem Tantowi Yahyą, który przekazał te sensacyjne wiadomości indonezyjskiej prasie. Tantowi Yahya następnie objął stanowisko ambasadora Indonezji w Nowej Zelandii. Konstatując, sprawa ta pokazuje, że oskarżenie o handel bronią i amunicją, jest powtarzalną strategią indonezyjskich dyplomatów i działaczy politycznych, prowadzoną na użytek publiczny.
Mając na uwadze wszystkie wniesione w treści tej petycji uwagi obrazujące naruszenia podstawowych procedur śledczych i prawnych, poważne wątpliwości dotyczące transparentności postępowania sądowego skutkującego wieloletnim wyrokiem więzienia w Indonezji dla Jakuba Skrzypskiego, a także towarzyszące tej sprawie tło polityczne mogące stanowić także formę zemsty politycznej, prosimy o niezwłoczne podjęcie działań na szczeblu bilateralnych stosunków z Indonezją, a także na polu międzynarodowym w zaprezentowanym lub szerszym zakresie, działań zmierzających do natychmiastowego uwolnienia Polaka lub poddania jego sprawy międzynarodowemu arbitrażowi. Państwa wysiłki i działania w tej sprawie będziemy na bieżąco monitorowali.
À partir de septembre 2018, dans les médias indonésiens, l'ambassade de Pologne a été mal présentée par un officier de haut rang, le chef de la police en Papouasie, Martuani Sormina, qui - comme il ressort de ses déclarations publiques - a semé la confusion dans les missions diplomatiques polonaises, grâce à laquelle la police indonésienne seule elle a nommé un défenseur pour Jakub Skrzypski (Chairula Fahru Siregara, dont l'impartialité était discutable), l'isolant efficacement des prochaines semaines du monde extérieur. Est-il crédible d’agir de manière à ce que les autorités qui collectent des preuves contre l’accusé et l’accusent le noment comme avocat? Seule la détermination du groupe juridique Mme Latifah Anum Siregar de l'Alliance pour la démocratie en Papouasie (ALDP) et de l'Institut d'assistance juridique de Jakarta (LBH Jakarta), à la surprise des forces de l'ordre indonésiennes, a conduit au licenciement effectif de Ch.F. Siregara et contactez le Polonais accusé avec une équipe juridique fiable soutenue par les membres de sa famille. Des problèmes d'isolement ont toutefois accompagné J. Skrzypski à chaque étape ultérieure de son incarcération. Par exemple, J. Skrzypski a pu passer des appels téléphoniques au consul en faisant une grève de la faim.
Pour l'équipe juridique de Latifah Anum Siregar, impliquée dans le procès d'Areka Wanimbo, directement liée à la détention de deux journalistes français en 2014, V. Bourrat et T. Dandois, il était clair que la charge de la preuve accumulée ne permettait pas un aussi lourd calibre accusations. Toutes les plaintes et les avis d'experts présentés par l'équipe juridique de Jakub Skrzypski à différentes étapes du procès ont été ignorés par les juges de MM. Yajida, Naibaho et Siagiana, qui n'ont pas respecté les normes juridiques indonésiennes et ont adapté la ligne de procès au procureur, Mme Febianka Wilma Sorbu. Il apparaît clairement que le bureau du procureur en Papouasie travaille dans cette affaire sous une forte pression ou même sous la dictée des ordres directs du Procureur général d'Indonésie, M. Muhammad Prasetyo.
De plus, lors de l'audience, aucun interprète polonais ou français n'a été fourni au Polonais, qu'il utilise couramment. L'interprète anglais désigné a traité le rôle du traducteur de manière insatisfaisante, de sorte que tout ce qui se passait dans la salle d'audience n'était pas clairement clair pour le Polonais accusé.
Des problèmes de communication (si ce ne sont pas des activités préméditées) qui pourraient déformer le sujet de l'audience prouvent des incohérences dans le dossier du tribunal. Jakub Skrzypski a constaté des distorsions dans sa réponse. Aux endroits où il a nié la déposition du témoin, il existe une déclaration confirmant sa version. L’affaire est tellement controversée que cette affaire concerne Edward Wandik, la personne qui accompagnait partiellement Jakub Skrzypski pendant le voyage, a été arrêté avec le Polonais et s’est vu attribuer le même fardeau de la culpabilité. Au cours de l'enquête, E. Wandik a été libéré de prison et est apparu dans la salle d'audience en tant qu'agent de police. On soupçonne sérieusement qu'E. Wandik n'ait pas donné ces témoignages entièrement de son propre chef. Il aurait pu être victime d'intimidation et d'extorsion de fonds ou devenir partie à la négociation en achetant sa liberté en échange d'accuser un étranger, selon la ligne des forces de l'ordre. Cela confirmerait que, dès le début, le Polonais a été désigné comme figure de proue qui devait être condamné à une longue peine d'emprisonnement dans le cadre du processus de démonstration.
Le rôle d'un autre témoin du parquet indonésien, Lidai Salman Fakaubun, était également très déroutant: elle figurait parmi les personnes qui hébergeaient Jakub pendant son voyage et qui, quelques jours après son arrestation, a également été lue dans la salle d'audience au cours de l'audience. Lors de la fouille de son invité, l'auteur a trouvé des preuves (brochures sur son implication dans l'importation d'armes de Pologne - sur la présomption de connaissance du gouvernement polonais, car seul un petit groupe d'entreprises de l'armement est habilité à participer au commerce international). Ces suggestions sensationnelles ont servi de base à l'emprisonnement et à la condamnation d'un Polonais.
Quel est le rôle de ce processus de démonstration basé sur des preuves circonstancielles? Il est hautement probable que Jakub Skrzypski, l'ambassade et le consulat de la République de Pologne à Jakarta, et enfin le ministère des Affaires étrangères de la République de Pologne, aient participé à la mise en scène interne et étrangère des forces de l'ordre indonésiennes (ou même du gouvernement) visant à réprimer le mouvement indépendantiste de la Papouasie occidentale, et punir les environnements qui ont violé des intérêts privés en Indonésie du fait de leurs activités menées conformément au Paquet international pour les droits politiques et civiques (MPPOiP / ICCPR). La dernière thèse confirme l'intrication dans le cas de Simon Magal, dont le clan (peuple Amungme) est l'héritier du territoire où opère l'une des plus grandes mines d'or et de cuivre à ciel ouvert au monde, Freeport PT Indonesia, et d'une personne liée, Yoseph Alomang,
La première thèse, à savoir la criminalisation délibérée du pôle comme élément de démonstration, la répression publique du mouvement pour l’indépendance en Papouasie occidentale confirme le fait qu’il s’agit du premier exemple d’une peine aussi longue en Papouasie occidentale accusée de trahison, pour une personne qui n’a pas commis de violence ou pas elle a participé à l'acte de violence. Même des personnes arborant des emblèmes d'indépendance et annonçant publiquement la séparation de la Papouasie occidentale et de l'Indonésie (par exemple Forkorus Yaboisembut, Edison Waromi) ont été condamnées en 2012 à des peines de moins de quatre ans d'emprisonnement. Les longues peines d’emprisonnement prononcées contre Skrzypski et Magal font donc partie d’un spectacle qui se déroule en dehors du droit international et national indonésien, qui a pour tâche de dissuader toutes les entités d’essayer de lancer les slogans liés à l’indépendance de la région la plus orientale de l’Indonésie. Le problème est que le pôle n'a pas réellement soulevé de tels slogans. Au cours de ses voyages, il s'est familiarisé avec les lieux touristiques, culturels, religieux et historiques, visitant à la fois les tombes des nationalistes pro-indonésiens en Papouasie (Silas Papare) et les objets et tombes du porte-parole de la Propapuasa, le Comité national de Papouasie occidentale (KNPB), avec qui Jakub avait été en contact. groupe non violent non enregistré qui occupe des sièges officiellement désignés et dont les membres ne sont pas recherchés par la police indonésienne. Le voyage de Jakub Skrzypski était complètement légal. Il a voyagé régulièrement en Indonésie pendant 12 ans. Il est personnellement lié à ce pays, il y a des liens étroits et, comme Witold Repetowicz l’a déclaré pour la première fois en public, il est lié à l’Indonésie par ses relations familiales (enfant, tombe d’un être cher). La variété des lieux qu’il a visités en Indonésie et dans d’autres pays est également liée à la collecte de documents pour un livre de voyage en Asie du Sud-Est, ainsi qu’à la prise de photos d’un livre historique.
Il convient de noter que jusqu’à présent tous les étrangers soupçonnés d’activités journalistiques illégales ou cherchant des contacts avec des militants de l’indépendance en Papouasie occidentale étaient automatiquement expulsés d’Indonésie ou condamnés à des peines privatives de liberté symboliques, par exemple pour violation du droit de l’immigration, par exemple. . Dandois et Bourrat (deux mois et demi de prison). Il est difficile de ne pas remarquer dans cette situation que Jakub Skrzypski, et dans un certain contexte également l'autorité de l'État polonais, ont été entraînés dans un spectacle juridique spectaculaire qui n'a rien à voir avec l'application effective du droit en tant que tel. En dépit d'une activité beaucoup plus intense en Indonésie de touristes et de journalistes d'Australie, du Royaume-Uni, des États-Unis et de la France, le système judiciaire local n'a jamais existé, et certainement pas après une période de réformes démocratiques, il n'a pas appliqué de mesures aussi brutales aux citoyens de ces pays dans le contexte du statut politique de la Papouasie occidentale. Ceci est probablement dû au fait que des facteurs décisionnels indonésiens ont jusqu'à présent reconnu que ces pays étaient particulièrement sensibles sur le plan diplomatique et importants pour les relations internationales de l'Indonésie. Pendant ce temps, Jakub Skrzypski et la Pologne, en tant que telles, étaient considérées comme moins sérieuses sur la liste des priorités étrangères. Le voyageur de nationalité polonaise était donc considéré comme le bouc émissaire idéal pour le procès dirigé contre la communauté internationale et pour son usage interne. Ceci est reflété par les mots du haut responsable indonésien sur la migration en Papouasie, l'imam Setiawan, qui quelques jours après avoir arrêté Skrzypski a suggéré que que le Polonais est un espion ou un agent menant des activités de renseignement rémunérées pour un pays étranger. Dans le même temps, il a souligné qu'il ne travaillait pas pour la Pologne car "notre pays n'a pas d'intérêts polonais, ceux qui ont des intérêts sont l'Australie, l'Amérique et la Grande-Bretagne". En un mot, la Pologne ne s'intéresse pas à l'Indonésie, en particulier à la Papouasie, et à ces pays. Il nous reste donc que le pôle, en tant que représentant des pays de l'Europe de l'Est, était considéré comme la cible d'un risque moindre pour les intérêts indonésiens.
Compte tenu de ces faits et des remarques selon lesquelles, malgré les assurances du ministère indonésien des Affaires étrangères, les Polonais ne sont pas assurés d'un procès équitable, nous en appelons le président de la République de Pologne, Andrzej Duda, le Premier ministre de la République de Pologne, Mateusz Morawiecki, et le ministre des Affaires étrangères de la République de Pologne, Jacek Czaputow, l'action politique immédiate et immédiate. , diplomatique et juridique, visant à libérer Jakub Skrzypski et à mettre fin à la géhenne en cours de notre citoyen.Nous considérons l’orientation du programme formulée en 2019 par le Président de la République de Pologne, Andrzej Duda, lors de son discours à l’occasion de la Journée de la Constitution, le 3 mai: "Je voudrais que nous soyons un État tel que notre citoyen, où qu’il soit dans le monde, sûr que la Pologne se battra toujours pour lui. Un tel état est un état fort. Nous avons besoin d'un tel État, les créateurs de la Constitution du 3 mai rêvaient d'un tel État. "
Gardant à l'esprit notre appel et notre appel, nous attirons l'attention sur les instruments importants et les prémisses qui justifient vos actions en la matière:
1. S'il vous plaît, faites un effort plus intense et plus adéquat pour confirmer que la situation du pôle reste votre priorité par le biais d'entretiens à haut niveau et de visites de représentants du gouvernement polonais en Indonésie et en Papouasie occidentale. Dans l'article de Tomasz Augustyniak pour Tygodnik Powszechny, l'un des diplomates souligne l'absence de présence physique dans la salle d'audience lors des audiences de Skrzypski avec les représentants du gouvernement polonais, ce qui aurait pu donner l'impression aux responsables indonésiens que la partie polonaise n'était pas intéressée par l'issue du procès.
2. Gardant à l'esprit toutes les inexactitudes mentionnées et la probabilité élevée que le processus de démonstration ait lieu, ainsi que la violation de la loi à des fins politiques en Indonésie, nous lançons un appel pour expliquer le Président de la République de Pologne, M. Andrzej Duda, le Premier ministre polonais, M. Mateusz Morawiecki, et des représentants du ministère des Affaires étrangères à Jacek Czaputowicz. Jusqu'à présent, nous n'avons enregistré aucune activité publique dans ce domaine, l'ambassadeur de Pologne en Indonésie, Beata Stoczyńska. À la lumière des inexactitudes présentées, la requête du ministre des Affaires étrangères, Jacek Czaputowicz, adressée à son homologue indonésien, tendant à ce que son procès soit équitable, n'a pas été traitée correctement et les assurances qui lui ont été données étaient déclaratives. Veuillez entamer des discussions et dialoguer à tous les niveaux possibles:
3. Les conditions de détention dans lesquelles Jakub Skrzypski réside, ainsi que ses détenus à Wamena ou à Jayapura, laissent beaucoup à désirer non seulement en matière d'assainissement, mais également en termes de sécurité. Avez-vous la certitude absolue que la santé et la vie d'un citoyen polonais ne sont pas menacées et que toutes les questions fondamentales relatives aux droits de l'homme seront respectées?La torture, utilisant également du courant électrique, est une pratique récurrente dans les prisons indonésiennes, confirmée par des organisations affiliées à l'ONU, telles que Franciscans International. Fin avril 2019, des officiers indonésiens ont torturé un groupe de prisonniers accusés d'avoir tenté de s'échapper de la prison d'Abepura, en Papouasie. Deux d'entre eux, Maikel Ilinmaton et Selyus Logo, sont décédés des suites de leurs blessures. Le transfert de l'accusé vers une prison de l'ouest de l'Indonésie, qui - comme l'indique T. Augustyniak - veut poursuivre des diplomates polonais, ne garantit pas la sécurité. Récemment, un enregistrement a été divulgué, publié notamment dans les médias australiens, illustrant les sévices infligés aux prisonniers par des officiers indonésiens de la prison de l'île de Nusakambangan dans la région de Java.
4. Si vous pensez que les outils classiques d'influence diplomatique et intergouvernementale bilatérale limitent les activités sur cette plate-forme, nous attirons votre attention et vous demandons de mettre en œuvre tous les autres impacts possibles. Nous voudrions attirer votre attention sur le fait qu’en septembre 2018 déjà, un représentant du Vanuatu à l’ONU, M. Noah Kouback, lors d’une réunion du groupe de travail sur les détentions arbitraires et les disparitions forcées à l’ONU, avait mis en doute les raisons de la détention de Jakub Skrzypski et de Simon Magal. Les pays du Pacifique, tels que les Îles Salomon, Vanuatu, Nauru, la République des Îles Marshall et le Royaume des Tonga, exerçant une influence internationale beaucoup moins puissante que la Pologne, ont également fait des remarques sur le droit et les droits de l'homme en Indonésie et en Papouasie occidentale, également lors des sessions annuelles de l'Assemblée générale des Nations Unies.
5. Les annonces mutuelles de diplomatie polonaise et indonésienne confirment l'importance croissante des relations bilatérales dans les domaines de l'économie, du commerce et de l'investissement, ainsi que des échanges scientifiques et culturels. Ces déclarations semblent aller à l'encontre des suggestions du responsable des migrations indonésiennes à Jayapura selon lesquelles "la Pologne n'est pas intéressée par l'Indonésie". L'année dernière, la diplomatie polonaise s'est impliquée dans la cérémonie de bienvenue du navire "Dar Młodzieży" à Jakarta dans le cadre d'une grande croisière célébrant le 100e anniversaire de la reconquête de l'indépendance. D'autre part, la partie indonésienne confirme l'importance de la Pologne en tant que point important pour ses intérêts économiques en Europe, qui s'est manifesté par l'ouverture d'une connexion aérienne directe sur la ligne Varsovie-Jakarta.
Un élément important de cet intérêt est le processus de déploiement d’employés indonésiens dans le secteur des employés en Pologne. Mme Anna Moskwa, vice-ministre de l'Economie maritime et des Transports de la navigation intérieure, et Mme Beata Stoczyńska, ambassadrice de la Pologne, ont rencontré MM. Nusron Wahid et Tatang Buda Utama Razak, du BNP2TKI (Bureau pour la protection et l'emploi de travailleurs indonésiens à l'étranger) ). Selon des publications indonésiennes, un accord a été signé sur les possibilités d'emploi des employés indonésiens en Pologne (construction navale et pêche). En décembre 2018, la délégation du BNP2TKI, dirigée par le TBU Razak, s'est rendue en Pologne. Au cours de la visite, elle a identifié 2545 emplois dans le secteur manufacturier, 195 dans la construction,
Si tous ces aspects ne sont pas une coïncidence et que, par conséquent, les relations indonéso-polonaises gagnent en importance, les gouvernements polonais et indonésien devraient être intéressés à expliquer et à lever tous les doutes quant à l'utilisation de mesures égales dans l'approche mutuelle. L'utilisation d'un citoyen polonais comme figure de proue dans le processus circonstanciel et politique montre non seulement que les partenaires indonésiens traitent la partie polonaise comme moins sensible que d'autres pays du cercle culturel occidental, mais également en tant que partenaire de deuxième catégorie sur lequel des concessions peuvent être imposées. Placer Jakub Skrzypski devant un tribunal en tant que premier étranger accusé de "trahison" en Indonésie, puis le condamner à une peine de longue durée, sera toujours en mesure de provoquer des représailles non seulement dans ses relations mutuelles, mais aussi en raison de la sécurité des citoyens indonésiens qui vivent et étudient en Pologne. L'intensification des animosités dans le contexte des crises migratoires en Europe a entraîné une augmentation de la violence à l'égard des étrangers ces dernières années. Si de telles animosités s'intensifient, dans le contexte de phénomènes mondiaux - le fait de rester au tribunal, sinon de la "justice en tant que telle", le cas de Skrzypski détenu en prison en Indonésie - pourrait entraîner des actes d'agression injustifiés et illégaux contre des citoyens indonésiens en Pologne les membres de la société polonaise qui, en réaction émotionnelle, perdront les prémisses objectives de la responsabilité personnelle et rechercheront les coupables sous la "responsabilité collective". L'intensification des animosités dans le contexte des crises migratoires en Europe a entraîné une augmentation de la violence à l'égard des étrangers ces dernières années. Si de telles animosités s'intensifient, dans le contexte de phénomènes mondiaux - le fait de rester au tribunal, sinon de la "justice en tant que telle", le cas de Skrzypski détenu en prison en Indonésie - pourrait entraîner des actes d'agression injustifiés et illégaux contre des citoyens indonésiens en Pologne les membres de la société polonaise qui, en réaction émotionnelle, perdront les prémisses objectives de la responsabilité personnelle et rechercheront les coupables sous la "responsabilité collective". L'intensification des animosités dans le contexte des crises migratoires en Europe a entraîné une augmentation de la violence à l'égard des étrangers ces dernières années. Si de telles animosités s'intensifient, dans le contexte de phénomènes mondiaux - le fait de rester au tribunal, sinon de la "justice en tant que telle", le cas de Skrzypski détenu en prison en Indonésie - pourrait entraîner des actes d'agression injustifiés et illégaux contre des citoyens indonésiens en Pologne les membres de la société polonaise qui, en réaction émotionnelle, perdront les prémisses objectives de la responsabilité personnelle et rechercheront les coupables sous la "responsabilité collective".
6. Dans le même temps, nous attirons votre attention sur le fait que la détention et les accusations de Jakub Skrzypski en Indonésie ne constituent pas le premier cas de participation de la Pologne à un commerce illégal de munitions en Indonésie pour répondre à ses besoins en matière de politique et de propagande. En août 2015, après une manifestation pleinement légale organisée à l'ambassade d'Indonésie en Pologne, à laquelle assistaient des citoyens polonais et un groupe de Papous occidentaux, directement liés au meurtre commis en 1984 par les forces spéciales indonésiennes, l'anthropologue et musicien Arnold Apem, Des diplomates et des politiciens indonésiens ont organisé une conférence de presse controversée à Jakarta, au cours de laquelle cette protestation légale a été combinée au fait de révéler à l'aéroport de Jakarta des tentatives de contrebande de près de 3 000 pièces de munitions. La conférence a été convoquée à la suite d'une communication directe entre M. Peter F. Gontha, ambassadeur de l'Indonésie en Pologne, et M. Tant Yahyą, qui a transmis ces messages sensationnels à la presse indonésienne. Tant Yahya a ensuite pris les fonctions d’ambassadeur d’Indonésie en Nouvelle-Zélande. En conclusion, cette affaire montre que l'accusation de commerce d'armes et de munitions est une stratégie répétitive de diplomates et de militants politiques indonésiens, menée à des fins publiques.
Tenant compte de tous les commentaires formulés dans le contenu de cette pétition illustrant des violations des procédures judiciaires et des enquêtes élémentaires, des doutes sérieux quant à la transparence des procédures judiciaires entraînant une peine de prison de longue durée en Indonésie pour Jakub Skrzypski, et le contexte politique qui l'accompagne pourrait également constituer une forme de revanche politique, nous demandons action immédiate au niveau des relations bilatérales avec l'Indonésie, ainsi que sur le plan international, dans le cadre présenté ou dans un cadre plus large, des actions visant à la libération immédiate du pôle ou à soumettre son cas à un arbitrage international. Vos efforts et vos actions en la matière feront l’objet d’un suivi permanent.
2 maja 2019 roku regionalny sąd w regencji Jayawijaya w indonezyjskiej prowincji Papua skazał Polaka Jakuba Skrzypskiego i Zachodniego Papuasa Simona Magala, na odpowiednio 5 i 4 lata pozbawienia wolności. Rozprawa miała charakter bezprecedensowy. Po raz pierwszy obcokrajowiec został oskarżony o zdradę na podstawie art. 106 indonezyjskiego kodeksu karnego (KUHP). Zgodnie z oświadczeniem rzecznika prasowego MSZ, podczas swojej wizyty w Indonezji minister spraw zagranicznych Polski Jacek Czaputowicz prosił indonezyjską minister spraw zagranicznych Panią Retno Marsudi o uczciwy proces z poszanowaniem prawa. Wszystko jednak wskazuje na to, że na żadnym etapie postępowania nie zapewniono Polakowi ani uczciwego procesu, ani nie przyjęto staranności w połączeniu materiału dowodowego z zarzutami stawianymi oskarżonemu. W pierwszych tygodniach po zatrzymaniu Skrzypskiego indonezyjscy policjanci zaangażowali się w medialną nagonkę na Polaka przypisując mu w krajowych i globalnych środkach przekazu rolę „handlarza broni i amunicji”, „profesjonalnego szkoleniowca wojskowego” (Ahmad Mustofa Kamal, Fernando Sanches Napitupulu, Martuani Sormin), a nawet „osoby dostarczającej żywność papuaskim partyzantom w górach, dolinach i lasach” (Dedi Prasetyo). Wszystko to na podstawie zdjęć wykonanych na strzelnicy w Szwajcarii, zdjęć z podróży oraz luźnej rozmowy na komunikatorze społecznościowym prowadzonej z mającym rozpocząć studia w Australii Simonem Magalem, bratankiem Yosephy Alomang, znanej działaczki na rzecz praw środowiskowych i gospodarczych w Papui Zachodniej, wyróżnionej nagrodą Goldman Environmental Prize.
Od września 2018 roku w indonezyjskich mediach Ambasada Polski była przedstawiana w złym świetle przez funkcjonariusza wysokiego szczebla, szefa policji w Papui, Martuaniego Sormina, który ponadto - jak wynika z jego publicznych oświadczeń - wprowadził polskie placówki dyplomatyczne w błąd, dzięki czemu początkowo indonezyjska policja sama wyznaczyła obrońcę dla Jakuba Skrzypskiego (Chairula Fahru Siregara, którego bezstronność pozostawała wątpliwa), izolując go skutecznie przez kolejne tygodnie od świata zewnętrznego. Czy można uznać za wiarygodne postępowanie, w którym organy zbierające dowody przeciw oskarżonemu i go oskarżające, wyznaczają mu prawnika? Tylko determinacja grupy prawniczej Pani Latifah Anum Siregar z Sojuszu na rzecz Demokracji w Papui (ALDP) i Instytutu Pomocy Prawnej w Dżakarcie (LBH Jakarta), ku zaskoczeniu indonezyjskich organów ścigania, doprowadziły do skutecznego odwołania Ch.F. Siregara i skontaktowania oskarżanego Polaka z wiarygodnym i wspieranym przez członków jego rodziny zespołem prawnym. Problemy z izolacją towarzyszyły jednak J. Skrzypskiemu na każdym kolejnym etapie jego uwięzienia. Na przykład możliwość prowadzenia rozmów telefonicznych z konsulem uzyskał J. Skrzypski m.in. poprzez przeprowadzenie strajku głodowego.
Dla zespołu prawnego Latifah Anum Siregar, który był zaangażowany w proces Areki Wanimbo, związany bezpośrednio z zatrzymaniem w Papui dwóch francuskich dziennikarzy w 2014 roku, V. Bourrat i T. Dandois, było jasne, że zgromadzony ciężar dowodowy nie pozwala na wysunięcie tak ciężkiego kalibru oskarżeń. Wszystkie zażalenia i ekspertyzy wnoszone przez zespół prawny Jakuba Skrzypskiego na różnych etapach procesu były jednak ignorowane przez zespół sędziowski Panów Yajida, Naibaho i Siagiana, który nie trzymał się indonezyjskich standardów prawnych i dostosował linię procesową do supozycji prokurator Pani Febiany Wilmy Sorbu. Istnieją wyraźne przesłanki, że prokuratura w Papui działała w tej sprawie pod silnym naciskiem lub wręcz pod dyktando bezpośrednich poleceń prokuratora generalnego Indonezji, Pana Muhammada Prasetyo.
Ponadto, w trakcie rozprawy nie zapewniono Polakowi tłumacza języka polskiego ani francuskiego, którymi posługuje się płynnie. Wyznaczona tłumaczka języka angielskiego radziła sobie z rolą translatora w sposób niezadowalający, przez co nie wszystko co działo się na sali sądowej było do końca jasne dla oskarżonego Polaka.
O problemach komunikacyjnych (jeśli nie działaniach z premedytacją), które mogły wypaczyć przedmiot rozprawy, świadczą nieścisłości w protokole sądowym. Jakub Skrzypski dopatrzył się tam przekłamań dotyczących jego odpowiedzi. W miejscach gdzie zaprzeczył zeznaniom świadka, znajduje się stwierdzenie potwierdzające jego wersję. Sprawa jest o tyle kontrowersyjna, że kwestia ta dotyczy Edwarda Wandika, osoby, która częściowo towarzyszyła Jakubowi Skrzypskiemu podczas podróży, była zatrzymana wraz z Polakiem i przypisywano jej ten sam ciężar winy. W trakcie dochodzenia E. Wandik został nagle wypuszczony z więzienia i pojawił się na sali sądowej jako świadek policji. Istnieje poważne podejrzenie, że E. Wandik nie złożył tych zeznań całkowicie z własnej woli. Mógł paść ofiarą zastraszenia i wymuszenia lub stać się stroną handlu kupującą swoją wolność w zamian za oskarżenie obcokrajowca, zgodnie z linią organów ścigania. Potwierdzałoby to, że od początku Polakowi wyznaczono rolę figuranta, który miał zostać skazany na długoletni wyrok więzienia w ramach procesu pokazowego.
Bardzo zastanawiająca pozostaje także rola innego świadka indonezyjskiej prokuratury, Lidyi Salman Fakaubun, która była jedną z osób udzielających Jakubowi noclegu podczas jego podróży i która już kilka dni po zatrzymaniu Polaka, co później zostało odczytane również na sali sądowej podczas rozprawy, twierdziła, że jeszcze w trakcie autorskiego przeszukania rzeczy należących do jej gościa znalazła dowody (broszury dotyczące jego zaangażowania w sprowadzanie broni z Polski - w domniemaniu za wiedzą rządu polskiego, bo tylko on i wąska grupa firm zbrojeniowych posiada uprawnienia do brania udziału w handlu międzynarodowym). Tego typu sensacyjne sugestie służyły za podwalinę uwięzienia i skazania Polaka.
Jaka jest rola tego procesu pokazowego opartego na poszlakach? Z dużym prawdopodobieństwem należy orzec, że Jakub Skrzypski, Ambasada i Konsulat RP w Dżakarcie, wreszcie ministerstwo spraw zagranicznych RP, zostali uwikłani w wewnętrzną i zagraniczną inscenizację indonezyjskich organów ścigania (lub nawet rządowych), mającą na celu zdławienie ruchu niepodległościowego Papui Zachodniej, a także ukaranie środowisk, które swoją działalnością prowadzoną zgodnie z Międzynarodowym Pakietem Praw Obywatelskich i Politycznych (MPPOiP/ICCPR) naruszyły prywatne interesy w Indonezji. Ostatnia teza potwierdza uwikłanie w sprawę Simona Magala, którego klan (lud Amungme) jest spadkobiercą terytorium na którym działa jedna z największych kopalni odkrywkowych złota i miedzi na świecie, Freeport PT Indonesia, a spokrewniona z nim osoba, Yosepha Alomang, upubliczniła nadużycia prawne, ekonomiczne i środowiskowe tego przedsięwzięcia w skali międzynarodowej.
Pierwsza teza, mianowicie celowa kryminalizacja Polaka jako elementu pokazowego, publicznego zdławienia ruchu niepodległościowego w Papui Zachodniej potwierdza fakt, że jest to pierwszy od wielu lat przykład tak długiego wyroku skazującego w Papui Zachodniej pod zarzutem zdrady, dla osoby, która nie dopuściła się przemocy lub nie brała udziału w akcie przemocy. Nawet osoby demonstrujące niepodległościowe emblematy i ogłaszające publicznie akt oddzielenia się Papui Zachodniej od Indonezji (np. Forkorus Yaboisembut, Edison Waromi) usłyszeli w 2012 roku wyroki krótsze niż cztery lata pozbawienia wolności. Długoletnie kary pozbawienia wolności dla Skrzypskiego i Magala są więc elementem spektaklu dokonującego się poza prawem międzynarodowym i krajowym Indonezji, którego zadaniem jest odstraszenie wszelkich podmiotów od prób podnoszenia haseł związanych z niezależnością najdalej na wschód położonego regionu Indonezji. Problem polega na tym, że Polak de facto nie podnosił takich haseł. Podczas swoich podróży poznawał punkty turystyczne, kulturalne, religijne i historyczne, odwiedzając zarówno groby nacjonalistów proindonezyjskich w Papui (Silas Papare) jak i obiekty i groby rzeczników propapuaskich, przy czym Komitet Narodowy Papui Zachodniej (KNPB), z którego członkami Jakub miał styczność, jest nie zarejestrowaną grupą non-violent działającą w oficjalnie oznaczonych siedzibach, a jej członkowie nie byli poszukiwani przez indonezyjską policję. Podróż Jakuba Skrzypskiego była całkowicie legalna. Do Indonezji jeździł regularnie od 12 lat. Z krajem tym jest związany osobiście, posiada tam bliskie więzi i jak poinformował o tym jako pierwszy publicznie Witold Repetowicz, z Indonezją łączą go relacje rodzinne (dziecko, grób bliskiej osoby). Różnorodność miejsc w których bywał w Indonezji i innych krajach, ma także związek ze zbieraniem materiałów do książki podróżniczej po Azji Południowo-Wschodniej, a także z wykonaniem zdjęć do książki o charakterze historycznym.
Warto zwrócić uwagę na to, że dotąd wszyscy obcokrajowcy podejrzani o nielegalną działalność dziennikarską lub poszukiwanie kontaktów z działaczami niepodległościowymi w Papui Zachodniej, byli albo z Indonezji automatycznie wydalani lub skazywano ich na symboliczne kary pozbawienia wolności np. za naruszenie prawa imigracyjnego, jak np. pp. Dandois i Bourrat (2,5 miesiące więzienia). Trudno nie zauważyć w tej sytuacji, że Jakub Skrzypski, a w pewnym tle także autorytet państwa polskiego, zostali wplątani w pokazowy spektakl prawny nie mający nic wspólnego z faktycznym stosowaniem prawa jako takiego. Pomimo znacznie większej aktywności w Indonezji turystów i dziennikarzy z Australii, Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych i Francji, tamtejszy wymiar sprawiedliwości nigdy, a na pewno nie po okresie reform demokratycznych, nie zastosował tak siermiężnych miar wobec obywateli tych krajów w kontekście statusu politycznego Papui Zachodniej. Stało się tak prawdopodobnie dlatego, że indonezyjskie czynniki decyzyjne uznawały dotychczas te kraje za szczególnie wrażliwe dyplomatycznie i ważne dla stosunków międzynarodowych Indonezji. Tymczasem Jakub Skrzypski i Polska jako tacy zostali uznani jako mniej poważni na liście zagranicznych priorytetów, wobec czego podróżnik narodowości polskiej został uznany za właściwego kozła ofiarnego dla procesu skierowanego jako przestroga dla społeczności międzynarodowej i na użytek wewnętrzny. Odzwierciedlają to słowa wysokiego urzędnika indonezyjskiego ds. migracji w Papui, Imama Setiawana, który kilka dni po zatrzymaniu Skrzypskiego sugerował, że Polak jest szpiegiem lub agentem prowadzącym płatną działalność wywiadowczą dla obcego kraju. Podkreślał jednocześnie, że nie pracował on dla Polski ponieważ w "naszym kraju nie ma polskich interesów. Ci, którzy mają interesy to Australia, Ameryka i Wielka Brytania". Jednym słowem Polska nie interesuje się Indonezją, a zwłaszcza Papuą, a tamte kraje tak. Wobec tego pozostaje nam przypuszczać, że Polak jako przedstawiciel krajów Europy Wschodniej, został uznany za cel mniejszego ryzyka dla interesów indonezyjskich.
Wobec powyższych faktów, a także uwagi, że wbrew zapewnieniom indonezyjskiego MSZ, Polakowi nie zapewniono sprawiedliwego procesu sądowego apelujemy do prezydenta RP Pana Andrzeja Dudy, premiera RP Pana Mateusza Morawieckiego, a także do ministra spraw zagranicznych RP Pana Jacka Czaputowicza o natychmiastowe i niezwłoczne podjęcie działań politycznych, dyplomatycznych i prawnych mających na celu uwolnienie Jakuba Skrzypskiego i zakończenie trwającej gehenny naszego obywatela. Za istotną przesłankę ideową tego działania uznajemy programowy kierunek wyartykułowany w 2019 roku przez Prezydenta RP, Andrzeja Dudę, podczas jego wystąpienia z okazji Święta Konstytucji 3 maja: „Chciałbym, żebyśmy byli takim państwem, że nasz obywatel, gdziekolwiek znajduje się na świecie, może być pewien, że zawsze Polska się o niego upomni. Takie państwo to jest właśnie silne państwo. Takiego państwa potrzebujemy, o takim właśnie państwie marzyli twórcy Konstytucji 3 maja”.
Mając na uwadze nasze wezwanie i apel zwracamy uwagę na istotne instrumenty i przesłanki legitymujące Państwa działania w tej sprawie:
1. Prosimy o podjęcie bardziej intensywnych i adekwatnych wysiłków potwierdzających, że sytuacja Polaka pozostaje dla Państwa priorytetowa poprzez rozmowy na wysokim szczeblu, jak również wizyty przedstawicieli polskiego rządu w Indonezji i Papui Zachodniej. W artykule Tomasza Augustyniaka dla „Tygodnika Powszechnego” jeden z dyplomatów wskazuje na brak fizycznej obecności na sali sądowej podczas rozpraw Skrzypskiego przedstawicieli polskiego rządu, co mogło sprawić wrażenie wśród indonezyjskich czynników decyzyjnych, że polskiej stronie nie zależy na wyniku procesu.
2. Mając na uwadze wszystkie przytoczone nieścisłości i wysokie prawdopodobieństwo zaistnienia procesu pokazowego, a także złamanie prawa na użytek celów politycznych w Indonezji, apelujemy o zaangażowanie się w ich wyjaśnienie prezydenta RP Pana Andrzeja Dudę, premiera RP Pana Mateusza Morawieckiego i przedstawicieli MSZ wraz z Panem Jackiem Czaputowiczem. Do tej pory nie odnotowaliśmy żadnych publicznych działań w tym zakresie Pani Ambasador Polski w Indonezji, Beaty Stoczyńskiej. W świetle przedstawionych nieścisłości, prośba ministra spraw zagranicznych, Pana Jacka Czaputowicza, skierowana do Jego indonezyjskiej odpowiedniczki, o przeprowadzenie sprawiedliwego procesu, nie została potraktowana właściwie, a zapewnienia jakie złożono na jego ręce, okazały się deklaratywne. Prosimy o rozpoczęcie rozmów i dialogu na każdym możliwym szczeblu: prezydenckim (Andrzej Duda-Joko Widodo), ministerialnym (Jacek Czaputowicz-Retno Marsudi), jak również złożenie opinii w sprawie przebiegu procesu i zgromadzonego materiału dowodowego, na podstawie którego skazano Polaka na ręce korpusu dyplomatycznego Ambasady Indonezji w Polsce.
3. Warunki więzienne w jakich przebywa Jakub Skrzypski, podobnie jak jego współwięźniów w Wamenie czy w Jayapurze, pozostawiają wiele do życzenia nie tylko pod względem sanitarnym, ale także w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa. Czy posiadają Państwo absolutną pewność, że zdrowie i życie obywatela Polski nie jest zagrożone, a wszystkie fundamentalne kwestie dotyczące praw człowieka będą respektowane? Tortury, także przy użyciu prądu elektrycznego, to powtarzająca się praktyka w indonezyjskich więzieniach, potwierdzana przez organizacje afiliowane przy ONZ, takie jak Franciscans International. Pod koniec kwietnia 2019 roku, indonezyjscy funkcjonariusze torturowali grupę więźniów oskarżonych o próbę ucieczki z więzienia Abepura w Papui. Dwoje z nich, Maikel Ilinmaton i Selyus Logo, zmarło w rezultacie odniesionych obrażeń. Przeniesienie oskarżonego do więzienia w zachodniej Indonezji, o co - jak informuje T. Augustyniak - chcą zabiegać polscy dyplomaci, nie gwarantuje zapewnienia bezpieczeństwa. W ostatnim czasie wyciekło nagranie, opublikowane między innymi w australijskich mediach, obrazujące znęcanie się i bicie więźniów przez indonezyjskich funkcjonariuszy z więzienia na wyspie Nusakambangan w rejonie Jawy. Ważną przesłanką twierdzenia o wątpliwym bezpieczeństwie Jakuba Skrzypskiego w indonezyjskim więzieniu, jest pominięta w polskich mediach, a opublikowana przez Associated Press i rozpowszechniona przez Veronikę Koman z Instytutu Pomocy Prawnej w Dżakarcie (LBH Jakarta), informacja o wizycie w areszcie w Wamenie funkcjonariuszy indonezyjskich mobilnych brygad policji Brimob, którzy weszli w utarczkę z Jakubem Skrzypskim i zapowiedzieli, że jeżeli zostanie skazany na karę więzienia, wrócą aby z nim skończyć.
4. Jeżeli uważają Państwo, że konwencjonalne narzędzia dwustronnego wpływu dyplomatycznego i międzyrządowego ograniczają działania na tej niwie, zwracamy Państwa uwagę i prosimy o wdrożenie wszystkich innych możliwych ścieżek oddziaływania. Zwracamy Państwa uwagę na to, że już we wrześniu 2018 roku przedstawiciel Vanuatu przy ONZ Pan Noah Kouback, podczas spotkania grupy roboczej ds. arbitralnych zatrzymań i wymuszonych zaginięć przy ONZ, poddał w wątpliwość zasadność i przesłanki zatrzymania Jakuba Skrzypskiego i Simona Magala. Kraje Pacyfiku, takie jak Wyspy Salomona, Vanuatu, Nauru, Republika Wysp Marshalla czy Królestwo Tonga, posiadające niepomiernie mniejszą siłę międzynarodowego oddziaływania niż Polska, wnosiły uwagi dotyczące prawa i praw człowieka w Indonezji i Papui Zachodniej, także podczas dorocznych sesji Zgromadzenia Ogólnego ONZ. Fakt, że indonezyjski rząd nie pozostawał nieczuły na zgłaszane uwagi potwierdza wdrożenie przezeń narzędzi określanych przez niektórych komentatorów jako „dyplomacja ekonomiczna”, podczas których wysyłał on delegacje rządowe do niektórych z wymienionych krajów, proponując im inwestycje gospodarcze i infrastrukturalne (w domyśle za milczenie tychże w sprawie zgłaszanych zastrzeżeń).
5. Wzajemne obwieszczenia polskiej i indonezyjskiej dyplomacji potwierdzają wzrastające znaczenie obustronnych relacji gospodarczych, handlowych, inwestycyjnych, a także wymiany naukowej i kulturalnej. Te oświadczenia zdają się zadawać kłam sugestiom indonezyjskiego szefa ds. migracji w Jayapurze, iż „Polska nie interesuje się Indonezją”. W ubiegłym roku polska dyplomacja zaangażowała się w uroczyste przywitanie statku „Dar Młodzieży” w Dżakarcie w ramach wielkiego rejsu z okazji 100-lecia odzyskania niepodległości. Z kolei strona indonezyjska potwierdza znaczenie Polski jako istotnego punktu dla jej zainteresowań gospodarczych w Europie, czego manifestacją stało się otwarcie bezpośredniego połączenia lotniczego na linii Warszawa-Dżakarta.
Istotnym elementem wzrostu tego zainteresowania pozostaje proces rozmieszczenia indonezyjskich pracowników w sektorze pracowniczym w Polsce. Podczas ubiegłorocznej październikowej wizyty w Indonezji, wiceminister gospodarki morskiej i żeglugi śródlądowej, Pani Anna Moskwa, a także Ambasador Polski, Pani Beata Stoczyńska, spotkały się z Panem Nusronem Wahidem i Panem Tatangiem Budie Utama Razakiem z BNP2TKI (Biura Ochrony i Zatrudnienia Indonezyjskich Pracowników za Granicą). Według indonezyjskich publikacji podpisano wówczas porozumienie w sprawie możliwości zatrudnienia indonezyjskich pracowników w Polsce (sektor stoczniowy i rybołówstwo). Z kolei w grudniu 2018 roku, delegacja BNP2TKI na czele z T.B.U. Razakiem odwiedziła Polskę. W trakcie wizyty zidentyfikowała 2545 miejsc pracy w sektorze produkcyjnym, 195 w budownictwie, 50 w hotelarstwie i 400 w transporcie, odnotowując zapotrzebowanie również w takich dziedzinach jak przetwórstwo rybne, kierowca ciężarówki, pielęgniarstwo i technologie informacyjne.
Jeżeli wszystkie wymienione aspekty nie są przypadkiem, a co za tym idzie znaczenie stosunków indonezyjsko-polskich wzrasta, polski oraz indonezyjski rząd powinny być zainteresowane wyjaśnieniem i usunięciem wszystkich wątpliwości, co do stosowania równych miar we wzajemnym podejściu. Wykorzystanie obywatela polskiego jako figuranta w procesie poszlakowym i politycznym, nie tylko pokazuje, że partnerzy indonezyjscy traktują stronę polską jako mniej wrażliwą niż inne kraje zachodniego kręgu kulturowego, ale i partnera drugiej kategorii, na którym można wymuszać ustępstwa. Postawienie Jakuba Skrzypskiego przed sądem jako pierwszego obcokrajowca oskarżonego o „zdradę” w Indonezji, a następnie skazanie go na długoletni wyrok, przez następne lata zawsze będzie mogło wywoływać retorsje nie tylko we wzajemnych relacjach, ale także z uwagi na bezpieczeństwo obywateli Indonezji mieszkających i studiujących w Polsce. Nasilenie animozji na tle kryzysów migracyjnych w całej Europie skutkowały w ostatnich latach wzrostem aktów przemocy wobec obcokrajowców. W razie ponownego nasilenia takich animozji, w ramach globalnych zjawisk - wobec pozostawania na wokandzie, jeśli nie sądowej to „sprawiedliwości jako takiej”, sprawy Skrzypskiego przetrzymywanego w więzieniu w Indonezji - może skutkować nieuzasadnionymi i bezprawnymi aktami agresji wobec obywateli Indonezji w Polsce ze strony tych członków społeczeństwa polskiego, którzy reagując emocjonalnie, będą tracili obiektywne przesłanki personalnej odpowiedzialności i będą poszukiwali winnych w ramach „zbiorowej odpowiedzialności”.
6. Jednocześnie zwracamy Państwa uwagę na fakt, że zatrzymanie i oskarżenie Jakuba Skrzypskiego w Indonezji nie jest pierwszym przypadkiem łączenia Polski z nielegalnym handlem amunicją w Indonezji na poczet potrzeb politycznych i propagandowych. W sierpniu 2015 roku, po tym jak pod Ambasadą Indonezji w Polsce odbyła się w pełni legalna demonstracja, w której udział wzięli obywatele polscy i grupa Zachodnich Papuasów, bezpośrednio związanych z zamordowanym w roku 1984 przez indonezyjskie siły specjalne zachodniopapuaskim antropologiem i muzykiem Arnoldem Apem, to indonezyjscy dyplomaci i politycy zorganizowali kontrowersyjną konferencję prasową w Dżakarcie, podczas której ten legalny protest zestawili z faktem ujawnieniem na lotnisku w Dżakarcie próby przemytu blisko 3000 sztuk amunicji. Do zwołania tej konferencji doszło na skutek bezpośredniej komunikacji między ambasadorem Indonezji w Polsce, Panem Peterem F. Gonthą, a także Panem Tantowi Yahyą, który przekazał te sensacyjne wiadomości indonezyjskiej prasie. Tantowi Yahya następnie objął stanowisko ambasadora Indonezji w Nowej Zelandii. Konstatując, sprawa ta pokazuje, że oskarżenie o handel bronią i amunicją, jest powtarzalną strategią indonezyjskich dyplomatów i działaczy politycznych, prowadzoną na użytek publiczny.
Mając na uwadze wszystkie wniesione w treści tej petycji uwagi obrazujące naruszenia podstawowych procedur śledczych i prawnych, poważne wątpliwości dotyczące transparentności postępowania sądowego skutkującego wieloletnim wyrokiem więzienia w Indonezji dla Jakuba Skrzypskiego, a także towarzyszące tej sprawie tło polityczne mogące stanowić także formę zemsty politycznej, prosimy o niezwłoczne podjęcie działań na szczeblu bilateralnych stosunków z Indonezją, a także na polu międzynarodowym w zaprezentowanym lub szerszym zakresie, działań zmierzających do natychmiastowego uwolnienia Polaka lub poddania jego sprawy międzynarodowemu arbitrażowi. Państwa wysiłki i działania w tej sprawie będziemy na bieżąco monitorowali.
Commentaires
Enregistrer un commentaire